De scripted reality in ‘Beschuldigd’

Laatst keek ik opeens tv en dacht ik na een halfuurtje: ‘wat ben ik in vredesnaam aan het kijken?’ Het bleek het programma Beschuldigd te zijn, op Net 5. Een scripted reality-serie. Scripted reality, dat klinkt op zichzelf al als een vrij mal genre – in de categorie ‘de diepte in met Frans Bauer’ en ‘lachen met Gerard Cox’ – maar bij Beschuldigd maken ze het wel heel bont. Lees verder “De scripted reality in ‘Beschuldigd’”

Een bijbaan die je op meerdere manieren iets laat bereiken

Twee uur heb ik zitten staren naar de flyer van McDonald’s. In die tijd had ik waarschijnlijk 57 Chicken McNuggets kunnen eten. Of 7 McMuffins – alhoewel alleen de aanblik van zo’n broodje me al zeven kleuren stront doet braken. Lees verder “Een bijbaan die je op meerdere manieren iets laat bereiken”

De Onuitstaanbaar Zomercolumn – Met Theo Verbruggen naar het ruilrestaurant

In navolging van de NOS komt ook dit zeer invloedrijke weblog met een zomercolumn. Onze verslaggever Jaap Stobbe houdt ons deze zomer op ludieke wijze op de hoogte van de wereld waarin hij leeft. Deze keer is Jaap met NOS-verslaggever Theo Verbruggen naar het ruilrestaurant geweest. Lees verder “De Onuitstaanbaar Zomercolumn – Met Theo Verbruggen naar het ruilrestaurant”

Nieuwe hardloopschoenen kopen

Een paar dagen geleden wandelde ik ’s middags naar een hardloopwinkel om nieuwe hardloopschoenen te kopen. Even later stond ik met een mevrouw naar een schermpje te kijken waarop de contouren van een jongeman zichtbaar waren die met omhoog gestroopte broekspijpen heen en weer jogde door de zaak.

Ik keek naar mezelf. De mevrouw wees me op mijn ‘zweefmoment’ van zo-even en slingerde vervolgens een ingewikkelde term de wereld in naar aanleiding van de beelden net na mijn ‘zweefmoment’. Het kwam er op neer dat ik hartstikke scheef op m’n poten stond.

Gevolg daarvan was dat ik speciale schoenen moest van de mevrouw. Speciale schoenen, dat is nooit heel erg goed nieuws. Er zijn mensen die jeugdtrauma’s hebben vanwege de term ‘speciale schoenen’. Dat betekende dat je schoenen moest dragen waar je steunzolen in konden. In mijn jeugd noemden we die liefkozend ‘mongolenstappers’. En nu zei de mevrouw dat ik beter op speciale schoenen kon gaan hardlopen.

Nou ja, om een lang verhaal kort te maken: na een paar paren getest te hebben – ik jogde ditmaal zelfs de winkel uit, nog steeds met opgestroopte broekspijpen – bleek onderstaande schoen het meest geschikt. Ze waren er niet meer in een andere kleur.

Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.