Lunchdisco

Toen ik het filmpje zag waar dit stukje om draait, voelde ik fysieke afkeer. Nu denk je misschien dat het beelden van een gifgasaanval zijn, of Humberto Tan die in z’n nieuwe talkshow tijdens een gesprek met Jan Smit zinnen probeert te formuleren, maar niet verder komt dan ‘Hij is vader geworden met zij zoon Senn’ en ‘Je bent aan het schrijven met nieuwe nummers’. Lees verder “Lunchdisco”

Rood in De Kuip

Ik ben geen gewelddadige voetballer. Vermoedelijk heb ik tijdens mijn carrière in de kelder van het amateurvoetbal minder slidings gemaakt dan Mark van Bommel het huidige PSV de afgelopen weken complimentjes gaf voor het leuke en frisse aanvallende voetbal. Dat zijn er niet veel.

Scheidsrechters heb ik ook nooit spugend en sissend vijf centimeter van hun hoofd een enge ziekte toegewenst. Verder dan een keurige hand met de toevoeging ‘u bent de slechtste scheidsrechter die ik ooit heb gehad’ ben ik niet gekomen.

De kans dat ik een rode kaart zou krijgen in De Kuip is dus bijzonder klein – nog buiten de situatie gerekend gerekend dat de trainer van pak ‘m beet Heracles mij waarschijnlijk niet zomaar uit het niets zou opnemen in de wedstrijdselectie voor de wedstrijd tegen de Rotterdammers.

Maar mocht het toch eens zover komen, dan ga ik er wel m’n best voor doen, een rode kaart in De Kuip. Het lijkt me fantastisch. Een heel stadion dat je uitzwaait. De tunnel die zich langzaam voor je opent. Nog even omkijken en dan lekker douchen. Wie niet het talent van Messi heeft, moet klein dromen.

Geniet er dus nog maar eens van, Henk Dijkhuizen van Roda JC. Jij leefde de droom en kreeg afgelopen zondag rood in De Kuip.

Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.

De Jazzmeneer

Hij was een jaar of 65 en droeg een veel te groot, kreukelig lichtblauw jasje. Hij stond voorovergebogen over z’n platenspeler jazz te draaien. Hij genoot, daar midden op Het Podium op Zuid bij Noorderzon, een muziek- en theaterfestival in het Groningse Noorderplantsoen, dat door de meeste mensen wordt aangegrepen als een prima excuus om elf dagen lang te zuipen en vreten in het park. Lees verder “De Jazzmeneer”