Zelfs als ik fiets of loop erger ik mij aan anderen. Dat ligt niet aan mij, maar aan de anderen. Die doen namelijk soms iets stoms. Ze fietsen of lopen alsof ze aan het schaatsen zijn. Met één hand op de rug dus. Nu ligt dat in de winter nog wel een heel klein beetje voor de hand, maar ook in zomer lopen en fietsen de schaatswandelaars en schaatsfietsers stug door.
Bij het wandelen lijkt het integreren van winterelementen sowieso al onuitroeibaar te zijn. Daarvoor hoef ik u alleen maar te wijzen op het bestaan van Nordic Walking. Mensen die met skistokken wandelen zijn nog gekker dan mensen die met hun hand op de rug lopen te schaatswandelen. Hadden ze niet twee, maar slechts één stok in hun handen gehad, ze hadden hem nog op hun rug gelegd ook. Zulk tuig is het Nordic Walk volk wel.
Net iets onder hen in de hiërarchie staan dus de mensen die het zonder stokken doen, maar niet kunnen lopen of fietsen zonder daarbij een hand op hun rug te leggen. Draai het maar eens om, als u iemand ziet schaatsen met een fietsbel in z’n handen of bergschoenen aan, kijkt u ook heel gek op. Vooral schaatsen op bergschoenen is natuurlijk gek. Een Elfstedenkruisje is op die manier heel ver weg.
Een leuk kruisje is ook het allerlaatste wat ik mensen die wandelen of fietsen met hun hand op de rug wil geven. Een trap in hun kruis komt eerder in de buurt. Met m’n schaatsen aan. Want, mijn god, wat erger ik me aan dat volk. Je zou wensen dat er een Gerard Kemkers voor ze opduikt die ze totaal de verkeerde richting instuurt. Ergens richting een plek waar ze samen met Humberto Tan en Frits Barend een fles schelvispekel op moeten drinken. Zoveel leed gun ik de schaatswandelaars en schaatsfietsers.
Nee, ik mag ze niet erg. Het is zelfs zo dat ik sinds kort fulltime met een rol ducktape op zak loop. Wanneer ik er zo’n figuur zie, ren ik achter ‘em aan, schop hem van z’n fiets of hou hem staande, en tape zijn handen vast voor z’n geslachtsdeel. Een trap in het kruis geven wordt dan lastig, maar een hand op de rug leggen, dat lukt ze ook niet meer. En zo behoed ik de wereld eens te meer voor een groep onuitstaanbare mensen.
Twitteren doe je ook niet met een hand op je rug. Volg ons.