The day after…

Gisteren heb ik 9 uur achter elkaar in een Kimono met een Japans waaiertje bij onze servers – die zich overigens bevinden in een van Ivoriaanse kippenveren vervaardigde boomhut op de Veluwe – staan zwaaien. Ze waren compleet oververhit.

Bovenstaande alinea is grotendeels een leugen. Net zoals de berichtgeving die er gisteren voor zorgde dat die servers oververhit raakten. Telegraaf.nl, NU.nl, Geenstijl.nl en andere media…., allen tuinden ze erin en plaatsten ze een bericht over de situatie dat ik in de huid van ene Geert-Jan Zomer was gekropen om voor het AD als burgerjournalist te berichten over de WK-beleving in Ivoorkust. Net zoals Luuk Koelman dat voor Japan had gedaan.   

Helemaal niet waar natuurlijk. Geert-Jan bestaat gewoon. Geenstijl, NU.nl, de Telegraaf en al die anderen namen klakkeloos van ons over dat hij niet bestond en er een tweede fake-burgerjournalist bezig was. Belachelijk. Slechts het AD schreef hier niet over. Zij zijn de beste krant ter wereld, met zeer competente internetredacteuren.

En ach…., dan die arme Geert-Jan. Waarschijnlijk zit die jongen op dit moment gewoon biddend in een gestroopte luipaardenvacht een door een medicijnman gewijde kom giraffenbloed te drinken. Met twee slagtanden door z’n ballen gepierced. Zo gaat dat in Ivoorkust. Dat heb ik wel eens gehoord van iemand die daar is geweest. Een oud-voetballer van FC Den Bosch…..kom hoe heet-ie…..Fred van der Hoorn!

Over Fred van der Hoorn gesproken. Die zag ik dus gistermiddag briesend en huilend tegelijk op Schiphol staan – ik moest daar toevallig zijn om de verkeerstoren en de halve vloot van de KLM oranje te schilderen. Fred stond te boarden voor een vlucht naar Abidjan. Hij wou het shirt terughalen waar nu een Afrikaan mee door de olifantenstront banjerde.

Volgens Fred was dit juist het shirt waarin hij 4 goals had gescoord tegen Ajax. U weet wel, tijdens die roemruchte mistwedstrijd in 1843. Hij was het kwijtgeraakt toen hij in 1916 uit een loopgraaf moest vluchten omdat er een Duitse bom recht op z’n kop dreigde te vallen. Dat was volgens Fred anders niet best afgelopen; hij had immers z’n paraplu niet bij zich……….

………………………………………………………………………………………………………………

Zo, nu weten die jongens bij het AD het waarschijnlijk niet meer. Zegt-ie weer dat Geert-Jan wel bestaat? Ik hoor het ze denken. En zo’n bom met een paraplu opvangen, daar zit ook best wat in. Zo ging dat in die tijd. Een hele normale reactie voor iemand die bij het AD werkt.

Nee, iemand die André Ooijer als z’n favoriete Nederlandse voetbalspeler noemt en stukjes uit Ivoorkust opstuurt over oranje kippen die langs een lemen hutje wandelen; dat check je even. Vooral dat van André Ooijer is natuurlijk heel verdacht. Het had ook zo gekund. In mijn aanmeldingsmail schrijf ik dat Geert-Jan bij de organisatie Solidaridad werkt. Bel die even op en je weet genoeg. Maar ja, er was geen WK-reporter uit donker Afrika en kippen doen het altijd goed….Dus: plaatsen die handel.

Dat hele gedoe met die burgerjournalistiek is voor het AD gewoon een makkelijke manier om aan (gratis) content voor hun website te komen. Dan moet je niet gek opkijken dat ook anderen dat als manier gebruiken om aan content te komen voor hun website. Dat zijn dan niet gelijk zielige idioten, zoals Bart Franssen van AD.nl in een volgens hem sportieve reactie liet weten.

Nu maar weer lekker verder met je burgerjournalistiek, daar in Rotterdam. Lekker stukjes plaatsen van Rudolf uit Nieuw-Zeeland die schrijft dat The All Whites wonnen van Slowakije (werd 1-1). Zelfs dat soort feiten checken gaat ze te ver bij het AD….

PS. Overigens zou het me niks verbazen als ook Rudolf lekker achter een bureautje in Waddinxveen zit. Favoriete speler is Johnny Heitinga, z’n beste vriend heet ook Johnny en hij zit in Nieuw-Zeeland in een totaal oranje kroeg voetbal te kijken.

PPS. Al eens eerder had ik ruzie met een medium: lees mijn correspondentie met Voetbal International hier, hier en hier

53 reacties op “The day after…”