In Groningen zit in de Oosterstraat – of de Gelkingestraat, dat weet ik nooit uit m’n hoofd – een pizzabakkerij met de welluidende naam ‘Pizzabakkerij Hans en Johnny’. Of Hans en Johnny met de term ‘pizzabakkerij’ hetzelfde bedoelen als een Italiaan met ‘pizzeria’ is niet helemaal duidelijk. Maar dat maakt ook niet uit.
Waar het om gaat, is dat er in Nederland een pizzabakkerij dan wel pizzeria is die ‘Hans en Johnny’ heet. Dat is ontzettend fijn. Ik zie ze al zitten, die Hans en Johnny, toen ze besloten een pizzabakkerij te beginnen:
Hans: ‘John, hoe zullen we ‘m noemen?’
Johhny: ‘….’
Hans: ‘….’
Johnny: ‘Maar gewoon ‘Hans en Johnny’ doen dan?’
Hans: ‘Prima.’
Daarna heeft Hans bij de plaklettergroothandel voor een zacht prijsje een h, een a, drie ennen, een s, een e, een j, een o, een h en een y op de kop getikt. Johnny heeft ze in de goede volgorde op het raam geplakt en ze konden beginnen.
Hans de hele dag deeg kneden en Johnny tomaten pureren. De kaas halen ze om beurten bij de kaaswinkel om de hoek – die zit er echt, kaaswinkel Van der Lei. Meer hebben ze niet nodig; bij pizzabakkerij Hans en Johnny kun je maar één soort pizza krijgen: de Margriet – als ‘pizzeria’ ‘pizzabakkerij’ wordt, dan een ‘Margherita’ ook een ‘Margriet’.
Aan inrichting doen ze verder niet. Tenminste, zoals het zich van buiten laat aanzien. En naar binnen durf ik niet. Veel te bang dat het allemaal niet klopt, en ze bijvoorbeeld een pizza met champignons op de kaart hebben staan. Dat ze überhaupt een kaart hebben, ik wil er niks van weten. Pizzabakkerij Hans en Johnny zit meer in m’n hoofd dan in de Oosterstraat – of de Gelkingestraat.
Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.