We zijn er bijna!, het medicijn tegen burn-out

Zo mooi als een paar jaar geleden wordt het nooit meer in We zijn er bijna!. Toen was ene Rob op Corsica de hele tijd aan het genieten met dubbel t. Van het schakelen in z’n auto, van insecten die ‘m lastigvielen, van alles eigenlijk.

Toch kan ik iedereen ook dit seizoen weer aanraden naar het programma van Omroep MAX te kijken. Voor wie het niet kent: het gaat over kamperende bejaarden die op ANWB-groepsreis gaan, dit jaar richting het oosten. Bij MAX prijzen ze het programma op hun website aan met de volgende woorden: ‘een kampeertocht door de betoverende Balkan’.

Ja, dat zal wel, met die betoverende Balkan, maar daar gaat het natuurlijk niet om. Het gaat vooral om ruim een halfuur lang helemaal niks. Elke psycholoog zou iemand met burn-out-verschijnselen verplicht een We zijn er bijna!-marathon moeten voorschrijven.

Want o God, wat is het heerlijk rustgevend allemaal. Voor de bejaarden (heel soms niet, dan zit de caravan vast in de modder, rijden ze verkeerd of speelt een ander first world problem hen parten; maandagavond het in de rij staan voor een vignet), maar nog het meest voor de kijker. Om een indruk te geven hieronder een korte weergave van hetgeen ik het laatste kwartier van de aflevering van maandagavond voorgeschoteld kreeg.

Japik – ja, Japik – zit met z’n vrouw in de caravan en praat over het weer. Japik vertelt aan presentatrice Martine van Os dat hij Fries is. Japik ziet buiten de caravan een beest lopen en zegt dat tegen z’n vrouw. Tiny en Riet zitten voor hun caravan deeg te kneden. Tiny en Riet gaan een brood bakken. Ze doen er allerlei gekke zemelen in. Tiny vertelt dat Tiny en Riet van koolhydraatarm brood houden, vandaar.

Bert is op een iPad aan het Skypen met z’n zus in Frankrijk. Bert vertelt dat hij het ongelofelijk vindt dat dat allemaal kan. Tiny en Riet zijn nog steeds bezig met hun brood. Bert skypet  nog eens wat. Het brood is klaar. Tiny vraagt of Martine van Os een stukje brood wil proeven. Martine van Os proeft het brood. Martine van Os vindt het brood van Tiny en Riet niet te vreten, maar eet uit beleefdheid toch het hele stukje op.

Reisleider Cor spreekt de andere bejaarden toe. Hij is op zoek naar Jos, die is jarig. Jos staat naast Cor. Hilariteit alom. Rob stelt voor te zingen voor Jos. Iedereen zingt. Einde.

En daar dan beeld bij. Prachtig.

Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom.

10 reacties op “We zijn er bijna!, het medicijn tegen burn-out”