Normaal correspondeer ik altijd op vrijdag met Bekende Nederlanders, Ivo. Ik vind dat echt een dag om brieven te schrijven. Voor jou maak ik een uitzondering. Niet meteen gaan glimmen nu; de uitzondering komt voort uit verwondering, niet uit bewondering. Jij bewondert jezelf al genoeg, daar heb je mij helemaal niet voor nodig.
Mijn verwondering ontstond toen je gisteren opeens te zien was op een groot scherm, achter de weelderige haardos van Jeroen Pauw en het keurige kapsel van Paul Witteman. Zomaar. Uit het niets. Even daarvoor zat ik nog te luisteren naar Nasrdin Dchar, Ivo. Voor als je het gemist hebt, omdat je misschien even met jezelf bezig was: dat is een Nederlandse acteur, met een naam welke een mediterrane afkomst doet vermoeden, die afgelopen vrijdag een Gouden Kalf won.
Ja Ivo, hij won ‘em echt. Niks gestolen. Zelfs geen gestolen overwinning. Niet van die stigmatiserende grapjes denken terwijl je deze brief zit te lezen, Ivo!
Omdat z’n overwinningsspeech nogal wat stof deed opwaaien (in positieve zin), zat Nasrdin gisteren bij Pauw&Witteman aan tafel. Het werd een redelijk boeiend gesprek. Niet omdat Nasrdin toevallig een moeder heeft die een hoofddoekje draagt, Ivo. Nee, omdat hij oprecht, bescheiden en met een zekere mate van humor en zelfrelativering over z’n drijfveren vertelde.
En toen kwam jij, Ivo. Als een donderslag bij heldere hemel was jouw acrobaat-Adriaan-hoofd-met-prodent-smile ineens levensgroot in beeld. Een liveverbinding met Parijs, Ivo. Je sprak over je optreden aldaar. Het contrast met Nasrdin Dchar had niet groter kunnen zijn. In een minuutje vertelde je op de jou zo kenmerkende breedsprakige manier dat Ivo Niehe het beste was wat Parijs, Frankrijk, en de mensheid in het algemeen, overkomen was. Ze hadden daar in Parijs God zelf aan het werk gezien.
Ik was met stomheid geslagen. Ik was wel wat gewend van je op het gebied van zelfbevlekking, maar dit, Ivo… ongekend. Chapeau – zoals jij dat zo mooi in het Frans kan zeggen – voor zo weinig contact met de werkelijkheid.
Toch had je gisteren, tijdens je schaamteloze uitingen van megalomanie, in één ding wel gelijk, Ivo. Dat hoop ik tenminste. En dat is dat jij en wij, degenen die niet Ivo Niehe zijn, totaal verschillende entiteiten zijn. Jij bent een Ivo Niehe en wij…, wij zijn slechts mens, een wezen dat gedurende zijn leven het voorrecht heeft om af en toe te mogen genieten van de spitsvondigheden van Ivo Niehe.
Ik hoop echt dat het zo zit, Ivo. Als jij ook een mens bent, zou dat namelijk betekenen dat jij en ik dingen met elkaar gemeen hebben, zoals genen, hetzelfde type hersens en een bewustzijn. Dat vind ik te confronterend.
Met jou als Ivo Niehe van de planeet Ivo Niehe, uit een ver, ver universum, dat vermoedelijk het Ivo Niehe universum heet, kan ik nog wel omgaan. Daar kan ik zelfs wel een beetje om lachen. Wanneer je echter onverhoopt toch een mens blijkt te zijn, dan ligt het anders. Dan wil ik, zoals Geert Wilders dat met de Nasrdin Dchars van deze wereld wil, zo snel mogelijk van je af. Stop de Ivoniehesering van de mensheid!
Met vriendelijke groeten,
Zwoebe Zwoebstra
Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.
Het fragment:
httpvh://www.youtube.com/watch?v=4Y_XjMGjBtk&feature=player_embedded