De politie in Zeeland is op zoek naar een wielrenner die op straat vrouwen aanspreekt en ze vervolgens kust. De Zeeuwen zijn in shock. Normaal slaakt alleen de zoute zee een diepe zilte zucht in Zeeland, en trilt boven het vlakke land de warme lucht. En meer van dat soort pseudopoëtische Bløf-onzin. Nu fietst er in één keer een kwibus rond die vrouwen staande houdt en vol op de bek pakt. Tja Bløf, schrijf daar maar eens een liedje over.
‘Bevangen door de lust, is daar opeens de wielrenner die de Zeeuwse kust’, zou het liedje De Zeeuwse kust een hele nieuwe dimensie kunnen geven. Maar het meer recente werk van Bløf in ogenschouw nemende zouden ze meer met zoiets op de proppen komen: ‘Kus, kus, wielrenner, kus, zoals het touw en de lus. Kus, kus, zoals het dak en de mus. Kus, kus, zoals de gehaktbal en de jus’ (Zeeuwen spreken in dat gekke taaltje van ze jus uit zoals je het schrijft).
Hoe je het ook verwoordt, er worden Zeeuwse dames gekust door een wielrenner. En dat is heel onzeeuws. Zeeland, ik dacht altijd dat het een provincie was waar überhaupt niet gekust werd. Ik dacht dat die vrouwen daarom zo’n grote witte kap droegen. Een soort muilkorf, maar dan tegen zoenen. Die gouden zijspiegels, ik dacht dat het radars waren, die de vrouwen waarschuwden als er een man binnen kusafstand kwam. En fietsen, ik dacht die in Zeeland louter door mannen gebruikt werden om naar de dijk te fietsen. Zenuwachtig kijken of het water er nog een beetje netjes achter blijft.
Het blijkt niet waar te zijn. Alhoewel, het zou het natuurlijk ook nog kunnen dat het een Brabander is, die de grens even oversteekt om wat Zeeuwse dames te kussen, want in Brabant doen de wielrenners niet anders. Vinden ze gezellig. En voor gezelligheid, dat weet je, moet je bij Brabanders zijn. Maar ja, op een gegeven moment heb je als Brabantse wielrenner alle Brabantse meisjes wel een kusje gegeven. Dan is Zeeland een uitkomst. Alleen dan trouwens.
Wat ook nog kan, is dat het een profwielrenner is. Een profwielrenner die wraak wil nemen op het vrouwelijke geslacht. Dat zit zo: eenieder die wel eens naar wielrennen kijkt op tv, ziet hoe na afloop zo’n dunne spriet het podium op wordt geroepen, een champagnefles van twee meter hoog in z’n handen gedrukt krijgt, nog een gek knuffelbeest erbij, en dan te grazen wordt genomen door twee rondemissen.
In belangrijke wedstrijden huren ze daar lekkere wijven voor in, maar in de Ronde van Cuijk of Hengstdijk krijg je al gauw met de nummer 1 en 2 van de plaatselijke missverkiezing te maken. Geen pretje. Want het kussen is ook geen gewoon kussen. Om de fotojournalisten een plezier te doen geven de rondemissen een soort veredelde zuigzoen. Op zich reden genoeg dus voor de profwielrenners om eens door Zeeland te fietsen en wat van die wijven met gelijke munt terug te betalen.
Hoe dan ook, we zullen er snel achter komen wie de kussende wielrenner is, daar de politie een signalement heeft doen uitgaan dat haast niet te missen is: hij draagt doorgaans een donkere zonnebril, een helm, een strakke korte broek en een grijsrood shirt. We zijn dus op zoek naar een wielrenner in wielerkleding.