Wat zou u doen als uw geliefde oog in oog stond met een levensgevaarlijke tijger, die uw geliefde niet ziet als iemand om eeuwige trouw aan te beloven, maar meer als een etentje of een diner (hangt er vanaf of de tijger een glaasje wijn drinkt terwijl hij uw geliefde aan stukken scheurt)? Waarschijnlijk zou u de tijger niet met een houten soeplepel op het hoofd gaan slaan. Een Maleisische vrouw deed dat wel.
Haar man was op eekhoorns aan het jagen toen hij werd overvallen door een tijger; de vrouw hoorde haar man schreeuwen, twijfelde geen moment, en bewerkte de tijger met een houten soeplepel, net zo lang tot de tijger het bos invluchtte. De gekste zin die ik ooit opgeschreven heb. Gekker nog dan ‘Gedecideerd maar behoedzaam verwijderde Gerard het klokhuis uit z’n anus, dat daar al klem had gezeten sinds het moment dat Janine een liter benzine in z’n bek spuugde tijdens het ondertekenen van de koopakte voor hun nieuwe pied-à-terre in Noord-Uruzgan.’
Dat het zo’n gekke zin is komt allereerst door de man die op eekhoorns jaagt. Ik wist niet dat er zoiets bestond als eekhoornjacht. Ik weet ook niet hoe het werkt. Vang je eekhoorns door een speer tussen hun voortanden te gooien (de flosmethode) of zet je juist een val met een eikeltje als lokaas? Ik weet het niet. De eekhoornjacht kent nog vele geheimen voor mij. Misschien moet ik eens een clinic eekhoornjagen gaan volgen bij iemand die zich heeft gespecialiseerd in de jacht op kleine knaagdieren die zich het liefst in bomen verschansen. Het lijkt me ontzettend interessant.
Dan is er natuurlijk de vrouw met de soeplepel. Van alle keukengerei die ik ken, is de soeplepel het minst geschikt om een tijger mee aan te vallen. Zelfs met een garde of een pollepel lukt dat beter. Dat klopt en zult u dus roerend met me eens zijn (tot zover weer de afdeling ‘woordgrapjes’). Maar ja, waarschijnlijk stond de Maleisische vrouw net een bordje eekhoorntjessoep op te scheppen toen de tijger de eekhoornjacht van haar man zo bruut verstoorde. En dan heb je dus helemaal geen tijd meer om een garde te pakken. Elke seconde telt.
Nu zijn we in de gekke zin aanbeland bij de situatie dat de tijger ook daadwerkelijk op de vlucht slaat na door de vrouw te zijn bewerkt met een soeplepel. Dat is natuurlijk ook erg wonderlijk. Ik heb het vandaag even geprobeerd bij de kat van de buren, maar die gaf geen kik toen ik hem met een soeplepel op het hoofd sloeg. Hij dacht dat het een spelletje was en ging zitten spinnen. Blijkbaar zit dat bij wilde tijgers anders. Of misschien was het net een tijger met hulioradofobie (angst voor keukengerei). Zul je altijd zien. In ieder geval wordt deze tijger op de jaarlijkse conferentie voor enge roofdieren niet meer serieus genomen. Ik zie z’n collega enge roofdieren al heel pesterig een kommetje kippensoep eten tijdens de lunch.
Hoe het ook zij, de soeplepelmethode werkte wel. U had gisteren, op Valentijnsdag, uw geliefde dus geen lullig kaartje of bosje bloemen moeten geven, maar een soeplepel cadeau moeten doen. Je weet immers maar nooit of je tijdens het eekhoornjagen nog eens oog in oog komt te staan met een tijger.
Je weet ook nooit wanneer je nog eens de kans krijgt ons te volgen op Twitter. Doe het dus nu!