Hallo, ik ben Sjaak L. Grottenhoofd. Al 46 jaar een onuitstaanbare vent, waarvan ik er 20 getrouwd doorbracht met de eveneens onuitstaanbare Rita. Sinds kort zijn we gescheiden. Samen hebben we twee kinderen. Gezinus van 12 en Teun van 16. Teun is een meisje. Vroeger noemden we haar Teuntje; nu is ze 98 kilo, dus dat gaat niet meer. Ondanks haar 98 kilo zit ze – god betere het – op korfbal. Gezinus voetbalt, heeft een bril en wordt gepest. Ik ben woonachtig op Kievitsei 38 te Kerkdriel, waar ik tevens werk als gemeenteambtenaar. De hel op aarde.
Zoals u wellicht al merkt erger ik me voortdurend en klaag ik me een weg door het leven heen. Daarom heeft onuitstaanbaar.nl me gevraagd een dagboek bij te houden. Elke zondag zullen mijn ‘belevenissen’ van de afgelopen week gepubliceerd worden op deze website. Ik hoop dat u er plezier aan beleeft, dan dient mijn verder compleet zinloze leven toch nog ergens toe.
Maandag 31 januari
Toen ik vorige week in Cairo een spandoek omhoog stond te houden met de tekst ‘Trudy Pasveer is een kutwijf’ werd ik onmiddellijk opgepakt door politie in burger. Collega en nagel aan mijn doodskist Trudy bleek enkele jaren geleden als seksslaaf aan het hof van Hosni Mubarak gediend te hebben. Naar het scheen, had hij nogal goede herinneringen aan haar; in ieder geval was het reden genoeg om mij op te pakken en me geblinddoekt op een kameel te zetten die me naar een donker kamertje met een immens projectiescherm bracht. Daar werd de blinddoek afgedaan en moest ik verplicht een heel weekend lang naar een seksvideo kijken waarin een naakte Trudy Pasveer de penis van Hosni in de mond nam. Een marteling waar u zich, vanachter uw bureautje of op uw gerieflijke sofa, niets bij voor kunt stellen. Verschrikkelijk was het. Op zondag brak ik, en gaf ik toe het brein achter de gehele Egyptische volksopstand te zijn.
Dinsdag 1 februari
Na mijn bekentenis van zondag, moest ik vandaag bij dhr. Mubarak op audiëntie komen. Het leek eerst een moeizaam gesprek te worden, maar toen we eenmaal, via een tolk, aan de praat raakten over de pukkel op Trudy Pasveer haar gezicht, werd het toch nog gezellig. Het bier en de champagne vloeide rijkelijk. Op een gegeven moment deed ik zelfs vrij succesvol een kameel na. Hosni moest hier hartelijk om lachen. Kortom, het ijs was gebroken, en Hosni nam me niets meer kwalijk. Morgen zou ik op het vliegtuig gezet worden. Hosni vroeg me of ik onderweg naar het vliegveld nog wel wat journalisten in elkaar wou beuken. Nou, dat wilde ik natuurlijk wel. Van die betweters moet ik toch al niets hebben.
Woensdag 2 februari
Vliegdag. Wat inhield dat ik enkele uren op een te krappe stoel door moest brengen, kijkend naar een waardeloze film. Gelukkig waren de stewardessen wel knap. Dit liet ik blijken door er enkele in hun kont te knijpen. Hier waren ze niet van gediend. Gekke stewardessen. Nadat we geland waren, stapte ik uit en als het goed was, zou er morgen een vrolijke donderdag volgen.
Donderdag 3 februari
Feest! U leest op dit moment namelijk alweer mijn vijftigste (50e) bijdrage aan dit zeer invloedrijke weblog. Vandaar dat de redactie een feestje voor mij had georganiseerd. Iedereen was er: Zwoebe, Pat, ThijsBauke, De Snotolf, Bundes Harry. Zelfs Bim Wosboom kwam een glaasje cognac drinken. Man, wat werden we dronken. Op een gegeven moment waren Bim Wosboom en ik de door de redactie ter beschikking gestelde hoer dubbel aan het penetreren. Ik keek Bim eens in de ogen en zei: ‘Nou Bim, dit is toch het echte leven!’ Bim beaamde dit en kwam hortend en stotend klaar. Hij maakte daarbij het geluid van een kameel, dat ik nog zo goed kende vanwege mijn recente avontuur in Egypte. Rond een uurtje of vier ’s nachts viel ik in slaap, met m’n hoofd kroelend door de harige ronde buik van Bundes Harry. Wat was het een mooi feest geweest!
Vrijdag 4 februari
Oei. M’n hoofd voelde vandaag alsof er iemand met een moker op een betonmolen stond in te hakken, terwijl een eindje verderop iemand een levende kat probeert te schuren met twee meter schuurpapier. Voor wie niet weet hoe dat voelt: koop een moker, een betonmolen, twee meter schuurpapier en een kat. Huur vervolgens twee Polen in en laat die op geringe afstand hun werkzaamheden aanvangen. Toen ik het gevoel van de moker in combinatie met de betonmolen en de geschuurde kat een plaatsje had gegeven, realiseerde ik me ook vrijwel onmiddellijk dat ik te laat was voor mijn afspraak met psycholoog Henk de Boer. Een paar uur te laat. En dat terwijl ik eigenlijk zoveel met hem te bespreken had. Om maar eens wat te noemen: de militaire strategieën die Hitler fataal werden, gerstepap, linoleum, prikpennen, gedeelde smart, halve smart, de Smart, smartphones, Smarties, het Engelse woord voor slim, berenklauwen, Nederlandse artiesten met een hit in Japan, stripfiguren met een snor, rode kool, kip en aardappelpuree.
Zaterdag 5 februari
Na een maaltijd die bestond uit rode kool, kip en aardappelpuree besloot ik dat ik vanaf heden geen contact meer zou hebben met mijn ex-vrouw Rita en mijn kinderen Gezinus en Teuntje. Vandaar dat ik ook geen idee had wat Gezinus zijn voetbalteam eerder deze dag gepresteerd had. Al zou het me niks verbazen als ze met 9-2 de boot in zijn gegaan.
U moet wel contact houden met ons. Via Twitter; volg ons!