Hallo, ik ben Sjaak L. Grottenhoofd. Al 46 jaar een onuitstaanbare vent, waarvan ik er nu alweer 20 getrouwd doorbreng met de eveneens onuitstaanbare Rita. Samen hebben we twee kinderen. Gezinus van 12 en Teun van 16. Teun is een meisje. Vroeger noemden we haar Teuntje; nu is ze 98 kilo, dus dat gaat niet meer. Ondanks haar 98 kilo zit ze – god betere het – op korfbal. Gezinus voetbalt, heeft een bril en wordt gepest. Ik ben woonachtig op Kievitsei 38 te Kerkdriel, waar ik tevens werk als gemeenteambtenaar. De hel op aarde.
Zoals u wellicht al merkt erger ik me voortdurend en klaag ik me een weg door het leven heen. Daarom heeft onuitstaanbaar.nl me gevraagd een dagboek bij te houden. Elke zondag zullen mijn ‘belevenissen’ van de afgelopen week gepubliceerd worden op deze website. Ik hoop dat u er plezier aan beleeft, dan dient mijn verder compleet zinloze leven toch nog ergens toe.
Maandag 13 september
Nadat ik Rita vorige week vertelde dat ik weleens tegen een raam aan zou willen vliegen, maakte ze vrijwel onmiddellijk een afspraak met een psycholoog voor mij. Henk de Boer was de gelukkige psycholoog. De naam die ook mijn teddybeer draagt. Toeval, denk ik. Morgen was het zover. Dan zou ik bij psycholoog Henk de Boer langs gaan. Ik was benieuwd. Me benieuwen was dan ook het enige wat ik vandaag deed. Ja, ’s avonds at ik nog rode kool, aardappels en een karbonade. Ik kreeg geen bijna geen hap door m’n keel. Zouden het de zenuwen zijn, of gewoon de beroerde kookkunsten van Rita?
Dinsdag 14 september
Toen ik aankwam bij psycholoog Henk de Boer beantwoordde hij de vraag waarmee ik gisteren afsloot, met een gedecideerd: ‘De kookkunsten van Rita natuurlijk’. Een fijne vent, die psycholoog Henk de Boer. Omdat het naamgenoten zijn had ik ook teddybeer Henk de Boer meegenomen naar deze eerste sessie. Na de twee aan elkaar voorgesteld te hebben, ging ik lekker liggen op de gerieflijke sofa van psycholoog Henk de Boer. Hij stelde om een voor mij compleet onduidelijke reden gelijk voor het aantal sessies naar twee per week te verhogen. Omdat z’n sofa zo lekker lag stemde ik gelijk in. Na een uurtje gebabbeld te hebben over van koetjes, kalfjes en teddyberen verliet ik de gerieflijke sofa. Z’n volgende patiënt zat al te wachten. U raadt nooit wie het was.
Woensdag 15 september
Na u een hele nacht in spanning te hebben gelaten, kan ik nu wel zeggen dat het de ellendige Trudy Pasveer was. Dezelfde vrouw die ik vandaag op het gemeentehuis van Maasdriel ook weer trof. In het bijzijn van Tonny van Bemmelen vroeg ze me wat ik van mijn bezoek aan psycholoog Henk de Boer had gevonden. Het kutwijf. Ze had toch wel kunnen weten dat ik mijn bezoekjes aan de psycholoog geheim had willen houden? Tonny van Bemmelen vindt psychologen als frikandellen zonder curry, mayo en uitjes; het slaat nergens op. Bij voetbalwedstrijden van FC Den Bosch zingt hij als enige dat de scheidsrechter een zoon van een psychologe is. Derhalve begon Tonny me heel hard uit te lachen na de vraag van Trudy. Ik kon in zijn holle kies zelfs de resten van de frikandel speciaal zien die hij bij de koffie had genomen.
Donderdag 16 sepetmber
Ondanks de hoon van Tonny ging ik vandaag toch weer langs bij psycholoog Henk de Boer. Andermaal nam ik teddybeer Henk de Boer mee. Zonder de twee nog een keer aan elkaar voor te stellen nam ik plaats op de gerieflijke sofa, die nog steeds lekker lag. Tijdens deze sessie kwam het gesprek op den duur op een terugkerende droom van mij. Een droom waarbij twee bananen in pyjama’s gezamenlijk van een trap aflopen om drie teddyberen proberen te vangen. Geen van die teddyberen was overigens teddybeer Henk de Boer. Volgens psycholoog Henk de Boer was dit echter geen terugkerende droom, maar de begintune van een kleuterprogramma. Toch was het wel een reden voor hem om volgende week nog wat meer ruimte voor mij vrij te maken in z’n agenda. Ik vond het goed, ik lag daar prima op zijn gerieflijke sofa.
Vrijdag 17 september
Het gewone leven gaat ook door, en zodoende moest ik vandaag Teun bevrijden uit een benarde situatie. Ze zat klem in de koelkast. Bij het pakken van één of ander kliekje was ze vast komen te zitten en ze kon geen kant meer op. Nadat ik een half uur had staan trekken aan het kolossale lijf van Teun, heb ik Tonny van Bemmelen erbij gehaald. Zijn oplossing was haar te bevrijden door curry te smeren op de plek waar ze klem zat. Dan kun je makkelijker trekken. Het werkte wonderwel. Wat lost die man niet op met curry, mayo, uitjes of frikandellen?
Zaterdag 18 september
Het zal geen verrassing zijn dat D.S.C. Kerkdriel C4 vandaag weer verloor. Even leek het slechts een 3-2 nederlaag te worden, maar in de door de scheidsrechter ruim bemeten blessuretijd wist de tegenstander alsnog 6 keer te scoren. Een 9-2 einduitslag was het gevolg.
Mijn terugkerende droom: