Hallo, ik ben Sjaak L. Grottenhoofd. Al 46 jaar een onuitstaanbare vent, waarvan ik er nu alweer 20 getrouwd doorbreng met de eveneens onuitstaanbare Rita. Samen hebben we twee kinderen. Gezinus van 12 en Teun van 16. Teun is een meisje. Vroeger noemden we haar Teuntje; nu is ze 98 kilo, dus dat gaat niet meer. Ondanks haar 98 kilo zit ze – god betere het – op korfbal. Gezinus voetbalt, heeft een bril en wordt gepest. Ik ben woonachtig op Kievitsei 38 te Kerkdriel, waar ik tevens werk als gemeenteambtenaar. De hel op aarde.
Zoals u wellicht al merkt erger ik me voortdurend en klaag ik me een weg door het leven heen. Daarom heeft onuitstaanbaar.nl me gevraagd een dagboek bij te houden. Elke zondag zullen mijn ‘belevenissen’ van de afgelopen week gepubliceerd worden op deze website. Ik hoop dat u er plezier aan beleeft, dan dient mijn verder compleet zinloze leven toch nog ergens toe.
Maandag 6 september
Na de hectische dagen die vorige week mijn leven kleurde zou ik er deze week geen enkel probleem mee hebben wanneer er geen flikker zou gebeuren. Het begon veelbelovend. Zo was het gekste wat er vandaag te noteren viel, een vogeltje dat zich te pletter vloog tegen het raam van het gemeentehuis. Ondanks reanimatiepogingen van Trudy Pasveer wenste het diertje niet meer tot leven te komen. Ik kan het me nog voorstellen ook. Maar om nou zelf tegen een raam aan te gaan vliegen….ik weet het niet. Dan zou ik bijvoorbeeld eerst een manier moeten vinden om te kunnen vliegen. Niet echt een eenvoudig vraagstuk, maar toch ook niet geheel onoplosbaar, onder meer vanwege de uitvinding van de motorisch aangedreven deltavlieger.
Dinsdag 7 september
Wederom een rustige dag, zodat ik volop de tijd had om al nadenkend tot het besluit te komen dat ik niet met een motorisch aangedreven deltavlieger tegen een raam aan zou gaan vliegen. De gedachte dat de combinatie van mijn niet onaanzienlijke gewicht en de niet te onderschatten snelheid die nodig is om een motorisch aangedreven deltavlieger in de lucht te houden, er wel eens voor zouden kunnen zorgen dat ik, in plaats van tegen het raam, dwars door het raam zou vliegen, was hier de oorzaak van. Hoe ik dan wel tegen een raam aan zou kunnen vliegen, schoot me niet zo 1-2-3 te binnen. Misschien moest ik het hele plan om tegen een raam aan te vliegen maar gewoon laten varen.
Woensdag 8 september
Thuis toch nog eens overleg gehad met Rita en de kinderen. Over of, en zo ja, hoe, ik tegen een raam aan zou kunnen vliegen. In plaats van een beetje mee te denken, zat Rita al snel te bladeren in het telefoonboek. Bij de P. Op zoek naar een psycholoog voor mij. Ze maakte voor volgende week dinsdag een afspraak met psycholoog Henk de Boer. Inderdaad, dezelfde naam als mijn teddybeer. Wat is de wereld toch klein. De kinderen probeerden wel mee te denken over het vraagstuk hoe het beste tegen een raam te vliegen. Verder dan ‘een cape’ kwamen ze niet. Ik meende zelfs dat Teun ‘een cake’ zei. Wellicht een Freudiaanse verspreking.
Donderdag 9 september
Weer een saaie dag waarbij het vraagstuk hoe tegen een raam aan te vliegen door een 90 kilo wegende man zich wederom niet liet oplossen. Een prima dag om eens uit de doeken te doen waar nou de L. voor staat in Sjaak L. Grottenhoofd dus. Ik krijg daar veel mailtjes over namelijk. Nou, de L. staat voor Lodewijk, hetgeen mijn tweede naam is. Ik ben vernoemd naar Lodewijk de 1e. Of de 2e, of de 3e, of de 4e, of de 5e, of de 6e, of de 7e, of de 9e, of de 10e, of de 11e. Of de 12e, of de 13e, of de 14e, of de 15e, of de 16e, of de 17e, of de 18e. Daar deden ze altijd heel schimmig over. Maar het was in elk geval niet Lodewijk de 8e, daar waren ze dan weer heel stellig in. Het stond hen maar niks aan dat hij in 1200 na Christus getrouwd was met Blanche van Castillië, vandaar. U merkt het misschien al, ik schrijf in de verleden tijd over mijn ouders. Dat komt zo, – en dat is gelijk een antwoord op weer een andere veel gestelde vraag – zij zijn overleden. Derhalve liggen ze in een graf. Dat leek me het beste.
Vrijdag 10 september
Tonny van Bemmelen at 7 frikandellen tijdens de lunch. Een aantal dat mij deed besluiten minstens drie dagen niet na te denken over hoe ik nou eens tegen een raam aan zou kunnen vliegen. Voorlopig liet ik het dus even rusten. Een besluit waarop ik dinsdag eigenlijk al preludeerde. Misschien weet psycholoog Henk de Boer volgende week een manier. Van teddybeer Henk de Boer moest ik het in dezen niet hebben in ieder geval.
Zaterdag 11 september
9-11, maar in het geval van het voetbalteam van Gezinus was het gewoon 9-2. Voor de tegenstander.