Sinds 2006 kun je het WK voetbal niet meer winnen zonder dat Hyundai een slogan op je bus plakt. Die slogan wordt niet door de plaatselijke Kees Jansma bedacht, maar men doet een beroep op de creativiteit van de inwoners van het betreffende land. Wanneer jouw slogan als winnende uit de bus komt (haha), dan win je een mooie Hyundai. Uit de winnende slogans blijkt hoe armoedig het op planeet aarde gesteld is met de creativiteit.
Zo rijdt er in Engeland nu iemand in een Hyundai rond die de slogan Playing with pride and glory heeft bedacht. Een genie. Ook in Griekenland en Mexico rijden dergelijke genieën rond. Zij bedachten respectievelijk ‘Greece is everywhere’ en ‘It is time for a new champion.’ Kom er maar eens op.
Doe mij dan maar de andere Spaanstalige landen. Die maken er tenminste een beetje werk van. Vooral in Spanje zelf is een echte filosoof aan de gang geweest. Wanneer de Spaanse bus deze zomer langsrijdt schiet je voor de tv meteen in de houding van De Denker van Rodin: ‘Hoop is mijn weg, overwinning mijn bestemming.’ Schitterend. Zo iemand gun je nog eens een Hyundai. Al was het maar omdat ik dat hele stomme auto’s vind.
De Zuid-Amerikaanse Spaantalige landen pakken het nog weer anders aan; zij beginnen de slogan met de vaststelling van een feit en moedigen daarna hun team aan. Chili doet het met ‘Mijn bloed is rood, Chili kampioen’ en Uruguay rijdt rond met de tekst ‘De zon schijnt op ons. Go Uruguay.’ Ook heel mooi.
Beter dan wat de Zwitsers presteerden in ieder geval. Het is ook wat natuurlijk; al die talen daar. Maar die gekke Zwitsers hadden toch nog wel met iets beters op de proppen kunnen komen dan in drie talen ‘Hup Zwitserland’ op hun bus te kalken. Zo makkelijk heeft iemand nog nooit een auto gewonnen. Eenvoud kan heel mooi zijn, maar er zijn grenzen.
Bij de Duitsers ligt dat anders. Die hebben al meerdere malen op vrij brutale wijze bewezen geen grenzen te kennen. Dus ook bij eenvoud is dat niet het geval. Gek genoeg komen zij er dan wel weer mee weg. Vooral omdat het ‘Auf dem weg zum Cup!’ zo waar is. Dat is het WK voor de Duitsers. Op weg naar het cuppie. De rest doet er niet toe. Het uitroepteken maakt het helemaal af. Daardoor hoor je het Hitler of Van Gaal zo van een balkon schreeuwen, terwijl er onder hen een grote menigte braadworst staat te eten.
En waar rijdt Nederland dan mee rond? Iets vergezochts met de grote vijf en de Oranje elf ofzo. Elf is vijf dus eigenlijk. Het zou me dan ook niet verbazen als we Aad de Mos binnenkort in een Hyundai voorbij zien tuffen.
Of anders Dirk Kuijt. Dat hij het niet helemaal eens was met het betoog van Van Persie over de grote vier en er de grote vijf van heeft gemaakt. Om z’n ideale schoonzoonimago te bewaren heeft-ie er toch maar het cliché aan toegevoegd dat je het toch echt met z’n elven doet.
Zo komen achterlijke slogans de wereld in. Jammer dat ik mijn slogans uiteindelijk niet ingezonden heb. Ik had iets heel eenvoudigs bedacht: Met deze bus, klaren we de klus. Heerlijk toch. Een ander ideetje was: Dit is een waardeloze leus; hij was eigenlijk ook slechts vierde keus. Is weer eens wat anders. Maar het liefste had ik die bus toch rond zien rijden met in koeienletters HUMBERTO IS EEN ENORME LUL! erop.