Ooit was een streaker iemand met enig aanzien; althans je werd met gejuich, of op z’n minst gelach, ontvangen in een stadion. Er hing een apart soort romantiek rond het laten zien van de lul aan een groep sportliefhebbers. Zo was de Australiër Michael O’Brien in 1974 de eerste die overging tot het uittrekken van de broek in een vol sportstadion. Hij deed dit tijdens een rugbyinterland in Groot-Brittannie. Terwijl de naakte Australiër van het veld werd gedragen, hield een Britse agent een bolhoed voor de edele delen van O’Brien. Een schitterend beeld natuurlijk. Later wist de agent ook nog te melden dat hij dit deed uit medeleven met de streaker: “Het was een koude dag – hij had niets om trots op te zijn.” Zo hoort het. Blote lul wordt overmeesterd, Britse agent maakt een Brits grapje en we gaan weer over tot de orde van de dag.
Hoe anders gaat het streaken er tegenwoordig aan toe. Vaak handelt de streaker bijvoorbeeld vanuit allerlei politieke motieven. Blijkbaar is de gedachte, dat het ontbloten van de lul bijdraagt aan de oplossing van een bepaalde wantoestand. Slechts in het geval van de emancipatie van Siberische nudisten kan ik me hierbij wat voorstellen. Of zou het vredesproces in het Midden Oosten wel zijn geslaagd als Arafat eens zijn gerimpelde pielemuis aan Rabin had laten zien? Ik gok van niet.
Maar goed, deze types hebben tenminste nog het fatsoen hun broek uit te trekken tijdens het streaken. U zult denken, het streaken en het uittrekken van de broek zijn toch onlosmakelijk met elkaar verbonden? Het schijnt van niet. De laatste tijd zijn er steeds meer streakers te vinden die tijdens de daad hun (onder)broek aanhouden. Hoe paradoxaal dit ook mag klinken: ze hebben een streakoutfit.
Het streaken is daarmee gedevalueerd van een hobby voor mannetjes die naakt zijn en om aandacht vragen naar een hobby voor nogal zielige mannetjes die met hun broek aan om aandacht vragen. Voor lulletjes rozenwater dus, die notabene hun eigen lulletje met bijbehorend rozenwater niet laten zien. Zo stond er zojuist in de finale van Roland Garros nog een vent in broek en T-shirt(!) een gek dansje op te voeren voor Roger Federer. Het had de scheidsrechter gesierd wanneer hij de woorden new balls, please…tot deze mislukte streaker had gesproken. Helaas was de scheidsrechter geen Britse agent.