God, wat had het me mooi geleken als Annemarie daar op de reünie van Boer zoekt vrouw plotseling met Rob Kamphues aan haar arm was verschenen. Rob Kamphues met een groot stuk jong belegen kaas op z’n kale hoofd geplakt. Dat doet Rob wel. Rob is lekker gek. Die zou op Cyprus zo iets eten waar knoflook in zit. Zo’n gekke jongen is Rob wel. Helaas was dit net de enige reünie van de KRO zonder Rob. Een saaie reünie.
Er gebeurde niks. Marcel hield z’n broek aan, Frank had niet drie geiten meegenomen die hun mening mochten geven over zijn liefdesleven en Richard hield zich gewoon aan de regels die Yvon Jaspers voor de reünie had bedacht. Saai. Niet eens een discussie over de intensieve veehouderij en vegetariërs, gevolgd door een ongemakkelijke stilte, daar aan tafel bij Yvon. En Marcel hield dus z’n broek aan. Terwijl juist deze aflevering dringend behoefte had aan iemand die z’n broek uittrok.
In plaats daarvan kregen we te zien wat iedereen al wist: Richard, Frank en Gijsbert hadden een vrouwtje meegenomen, en Marcel en Annemarie kwamen alleen. Het bracht Marcel nog tot een nieuwe filosofische theorie. Hij zei tegen Annemarie dat ze niet als enige alleen was gekomen. Marcel was ook alleen. Ze waren samen alleen dus. Ik weet niet of Marcel het zo diep filosofisch bedoelde of dat hij gewoon Annemarie wilde versieren, om dan in godsnaam maar een kindje bij dat kaaswijf te maken, maar ik vond het een diepzinnige opmerking. Ik zie hem zo in z’n onderbroekje na zitten denken op een berg aardappelen. De aardappelfilosoof.
Naast de troostende opmerking van Marcel kreeg Annemarie in een één op één gesprek ook nog te maken met amateurpsycholoog Yvon Jaspers. De persoonlijkheid van Annemarie werd flink ter discussie gesteld. Ze was te aardig en wilde te goed voor iedereen zorgen. Wat ik een beetje miste in de analyse was dat ze uiteindelijk een autist had uitgekozen, die alles wat er onverstaanbaar uit z’n mond kwam, oplepelde van de tegeltjes met spreuken die bij z’n ouders op het toilet hangen.
Yvon vroeg ook nog of Annemarie al haar brieven weer door ging nemen, om te kijken of er toch een leuke vent bijzat. Annemarie zei dat ze dat wel ging doen. Maar je hoorde haar denken: Ik ga de komende tijd alleen maar kaas maken. Heel veel kaas. Hoera! En als ze dan heel veel kaas heeft gemaakt, belandt ze vanzelf wel weer een keer op een schuurfeest in de buurt. Daar zuipt ze heel veel. De dag erna wordt ze nietsvermoedend wakker naast een goedlachse krullenbol: Harrie. Eind goed al goed.
Dat adagium gaat vermoedelijk niet op voor Gijsbert. Hij verscheen deze reünie al gekortwiekt bij Yvon aan tafel. Juf Femke had waarschijnlijk gezegd dat het lange haar echt niet langer kon (hehe). Naar de kapper! Daardoor werd wel duidelijk waarom Gijsbert die lange manen in eerste instantie had: z’n oren. Zonder haar dat eroverheen viel, bleken dat behoorlijke apparaten te zijn. Was Femke trouwens niet zelf een kapster? Misschien had ze hem dit kapsel aangesmeerd om de vrouwelijke concurrentie op afstand te houden.
De oren van Gijsbert, het was voor mij het grootste nieuws uit deze Boer zoekt vrouw reünie. Of het moest zijn dat er zich achter de schermen nog een heel leger boeren met moeilijk gebit rot had gezocht naar een vrouw. Liever had ik in plaats van die voor mij redelijk onbekende boeren nog één keer iets van Adriaan gehoord. Daarom heb ik hem na de uitzending gebeld voor een mooie afsluitende quote. Zo van een tegeltje. Na eerst vijf minuten gevraagd te hebben of hij in een tunnel reed, kon ik de volgende afsluiting uit z’n mond optekenen: Bij het zoeken naar de vrouwen, loopt het bij de boeren altijd uit de klauwen.
Venkel is bitter, volg ons op Twitter!
Lees hier eerdere analyses van Boer zoekt vrouw: Boerenromantiek en de totaal van de pot gerukte Adriaan, Het Grote Zwijgen, Schoonouders en de stem van Marcel, Hoe Annemarie een hulpje kiest, Emoties tussen de geiten, Het bedrog, Kaas en de tractorconfessions van gekke Marcel, Eten en de onderbroek, De wc, het petje en de …hhhjaa van Johannes, Het gedicht en Boer zoekt vrouw kijken met je moeder
PS. Boer zoekt vrouw sloot zelf af met het liedje Chicago van Sufjan Stevens. ’t Is geen quote van Adriaan, maar toch ook heel leuk bedacht. Die man is namelijk een genie. En dan heb ik het dus nadrukkelijk niet over Adriaan…