Eerder op dit zeer belangrijke weblog repten we meermaals over het vervuilde televisielandschap. Het blijft natuurlijk verschrikkelijk dat Patty Brard, Gordon, Albert Verlinde etc. zendtijd krijgen. Tegelijkertijd is het maar goed ook. Het is een van de pijlers waarop dat dit zeer belanghebbende weblog rust.
Een beter milieu begint bij jezelf, dit geldt ook in het geval van vervuilde televisielandschappen. In een ‘normaal’ vervuild landschap zou je met een prikker en een vuilniszak al een aardige signaal kunnen afgeven. Hoe graag ik ook Humberto Tan aan een prikker wil rijgen en in een vuilniszak af wil voeren, het zal niet gaan. Ik moest iets anders verzinnen.
Nachtenlang lag ik wakker met de vraag hoe ik in godsnaam een wezenlijke bijdrage zou kunnen leveren aan het opschonen van het televisielandschap. Een voor de hand liggende optie zou zijn om vriend en hoofdauteur van dit weblog, Zwoebe, een eigen show te geven. Hij is er klaar voor, het zou fantastisch zijn; het land is er alleen misschien nog niet rijp voor.
En ineens was het daar, het eureka-moment. Hoewel goedbeschouwd eureka-momenten zich zelden geleidelijk aandienen.
Ik doe gewoon wat elke tweederangs fopartiest die ooit een moment van glorie heeft gekend doet. Ik melk een concept uit totdat ook de laatste verschrompelde, van eczeem vergeven speen geen milliliter pus meer geeft. Je neemt het beste van 2 waardeloze programma’s en maakt er een 3e waardeloos programma van. Daaruit filter je dan een 4e en een 5e inferieur format.
‘Wie is de lul’ was geboren. Het concept is geniaal in al zijn eenvoud. Simpel en eenvoudig. Dat is vaak het allerbeste. Ik noem the Beatles als voorbeeld, of ham en meloen. Of bier.
Het komt erop neer dat we Ruud Gullit, Frits Barend, Patty Brard, Humberto Tan, Jack van Gelder, Wesley Sneijder, Albert Verlinde en nog een handvol kwibussen van eender kaliber naar een tropisch oord sturen. Dondert niet waar, belangrijkste voorwaarde : ver weg. Daar mogen ze door middel van een aantal infantiele spelletjes bepalen wie de lul is. Topfavoriet is Humberto Tan. Een soort ‘Lost’ maar dan heel anders.
Misschien krijgt Frits Barend een kokosnoot op zijn kokosnoot of wordt Patty Brard gebeten door een Komodovaraan. Allerlei lollige dingen zijn denkbaar. De winnaar mag na 2 jaar van het eiland af. Hij wordt opgewacht door Johnny de Mol, die hem meteen meeneemt op wereldreis. En hup, ‘Waar is de lul’ is geboren.
Vanuit Nederland kunnen we dan een talentenshow organiseren waarbij we elke 2 jaar een nieuwe lul de subtropen insturen. Een talentenjacht, dat ontbrak er ook nog aan. Zo heb ik binnen 1 A4-tje 3 nieuwe televisieformats de wereld ingeslingerd. Allen beloven een doorslaand succes te worden. Ze kunnen wat mij betreft gepresenteerd worden door respectievelijk Frits Sissing, Frats Sassing en Frots Sossing.