Daar zat ie opeens. Ergens verstopt achter de decoder op een obscuur Duits kanaal. Ruud Gullit. Ruud was aan een pokertafel aangeschoven. Een bont gezelschap om hem heen. Een Engelstalige Nederlandse te weten Lilly Kerssenberg (de vrouw van Boris Becker). Een Duitstalige Nederlander (ene Bram), een Duitstalige Duitster (Boom Boom Becker zelf) en de analfabeet Gullit. Het geheel werd gecompleteerd door een Engelstalige croupier en de spraakverwarring was compleet.
Ruud zag er goed uit, zijn haar glom als nooit tevoren en zijn leren jas zat als gegoten. Ruud zijn ego had een stoel naast hem gekregen.
Eerst werden de spelers voorgesteld. Je weet hoe dat gaat, kort praatje, een lach, alles dik voor mekaar. Ook Ruud werd voorgesteld. De presentator wilde even smalltalk met Ruud maken. “Gullit hoe spreek je dat uit?”, zo vroeg hij in het Duits. “Ruud”, zei Gullit. In het Nederlands vermoed ik. Aan het vraagteken boven het hoofd van de presentator dacht Ruud af te lezen dat deze het niet goed had begrepen. Ruud legde uit: “Ruud, oder Rudy”. Een stilte volgde. “Van Rudolfo”, probeerde Ruud het nog maar eens.
De studio in verbijstering achterlatend leunde Ruud achterover in zijn stoel. Het spel begon, Ruud bewees ook hier niets van te begrijpen. Geeft niks. Na een minuut of tien volgde er een vrolijk intermezzo waarbij gesteld werd dat Rudolfo nog maar nauwelijks herkend werd door het aanwezige publiek. Om hier verandering in te brengen werd de ouderwetse Ruud Gullit-pruik en dito plaksnor van stal gehaald. Voordat Rudy er erg in had zat daar ineens een kopie van de voetbalgod die hij ooit was. Het Duitse publiek smulde. Wonderlijk hoe een volk dat het dragen van een snor tot cultus heeft verheven hard moet lachen om een Surinamer met een plaksnor.
Nauwelijks zichtbaar schoof de stoel waarop het ego van Ruud plaats had genomen iets verder van de pokertafel.
Er werden diverse grappen gemaakt ten koste van Nederlanders en Rudolfo in het bijzonder. Rudolfo gaf blijk van onbegrip door als een lul met kiespijn schaapachtig te lachen. Laat dat maar aan Ruud over.
Dit was het moment waarop ik dit gebeuren met iemand wilde delen. Ik stuurde een sms, waarin ik bovenstaande kort samenvatte, naar een goede vriend. Zijn reactie: “Ruud is op zijn best als hij er niets van begrijpt”. Treffender kun je het niet stellen. Hieruit kun je meteen destilleren dat Ruud overwegend in topvorm verkeert.
Ruud zijn trainerscarrière is schromelijk mislukt. Ook als analyticus bakte Ruud er niks van. Hij probeert nu als een soort Paris Hilton om koste wat kost in de publiciteit te geraken. Gênant en onuitstaanbaar. Zoals Rudolfo het zelf al eens zei; “ik ben niet te benijden”. Hij zou hier ook maar zo mee bedoeld kunnen hebben; “ik ben niet Bennie Neyman”. Met Rudolfo weet je het nooit.