De Jood en de banaan. Zo luidde de kop boven een kort artikel, maar vooral boven een foto, op de website van de Belgische krant Het Nieuwsblad. Iemand attendeerde mij er met een link via de mail op. Ik klikte de link aan en heb een kwartier lang gebiologeerd naar de Joden en de bananen zitten staren.
De Jood en de banaan. Het zou ook het begin van een slechte mop kunnen zijn. ‘De Jood en de banaan lopen over straat als ze een Belg en een priester tegenkomen…’ En dan iets met een clou waarbij de Jood uitglijdt over de banaan omdat hij ooit eens hele goedkope schoenen zonder profiel heeft gekocht.
Maar het is geen mop. De Jood en de banaan; het is een realiteit die je niet leuker kunt verzinnen. De foto van de Joden en de bananen is namelijk gemaakt in het kader van Toe Biesjwat. Dat klinkt als de geflopte tweede single van het popduo Twarres, na Wer Bisto, maar is een Joodse feestdag. Een Joodse feestdag waarop Joden zoveel mogelijk verschillende vruchten moeten opeten.
De orthodoxe joden op de foto maken met de doos bananen alvast een beginnetje, voor ze zich tegoed doen aan de vele vruchten die de planeet aarde rijk is – abrikozen, papaya’s, bessen, grenadines, citroenen, mandarijnen, sinaasappels, kiwi’s, meloenen en wie weet ook nog wel een kalebas.
De krankzinnigheid van godsdienst is nog nooit zo mooi in beeld gebracht.
Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.