Een andere kijk op een gebeurtenis uit de wereldgeschiedenis in de breedste zin van het woord, aan de hand van een iconisch beeld. Deze week de bestorming van de Normandische stranden door de Geallieerde soldaten op 6 juni 1944, een dag later dan gepland.
‘Gegokt en verloren. Dat gezuip ook altijd.’ Het landingsvoertuig klotst heen en weer op de golven en Tim Dawson kijkt om zich heen. Hij is kotsmisselijk. ‘Waarom zien zij godverdomme niet lijkbleek? Zij waren er toch ook bij, gisteravond?’
Dawson pakt z’n veldfles en neemt een slokje water. Er zit whisky in. ‘Niet uitspugen. Hoe smerig het ook is. Slik het door. Ze mogen niks doorhebben. Ik heb ze nodig straks. Iemand die whisky uitspuugt, laten ze verrekken als hij door een Duitser in z’n been wordt geschoten.’
Met het laatste restje leven dat nog in hem zit, slikt Dawson de whisky door. Hij kijkt opzij en ziet Ben Porter zitten. ‘Die vervloekte Porter. Het komt allemaal door hem. “Gisteren werd het toch ook afgelast vanwege het weer? We kunnen best nog even een borrel drinken?” Ik hoor het ‘m nog zo zeggen. En zie ‘m nu eens zitten, die klootzak.’
Terwijl hij de eerste verdedigingswerken op het strand kan ontwaren, neemt Dawson een besluit. ‘Ze bekijken het maar met z’n allen. Wie weet wat me straks nog allemaal te wachten staat. Ja, als ik straks op dat strand ben, dan ga ik eerst eens even lekker liggen.’ Hij kijkt naar zijn plunjezak. ‘En dat is een prima kussen.’
Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.