Het wijsneuzensikje

Er is in Nederland een groep mensen actief die bij mij het bloed onder de nagels vandaan haalt met slechts een paar haartjes. Ze zitten op het gezicht, verzameld op een paar vierkante millimeter, in de ruimte tussen onderlip en het puntje  van de kin. Het wijsneuzensikje.

Het wijsneuzensikje gaat vaak samen met moeilijkdoenerij in de vorm van een bril met een heel groot montuur, een coltrui met een colbertje erboven en het ventileren van allerlei quasidiepzinnige meningen waar interessant bij gekeken wordt. Denk aan types als Frénk van der Linden en Peter Vandermeersch – al weet ik niet eens zeker of zij daadwerkelijk zo’n sikje hebben; voor m’n gevoel is-ie er en dat is genoeg.

Je moet toch wel een hele grote ijdeltuit zijn om zo’n geval te laten staan. Het lijkt me ook nog moeilijk, zo’n wijsneuzensikje. Dat je ’s ochtends voor de spiegel staat, de onderste helft van je gezicht insmeert met scheerschuim en gewoon even een nanoseconde vergeet dat je altijd een plukje laat staan. Weg wijsneuzensikje.

Het gebeurt de wijsneuzen jammer genoeg nooit. En als het ze zou gebeuren, zouden ze het niet zeggen, maar op een andere manier heel moeilijk gaan doen. Met een hoedje ofzo.

Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.

Één reactie op “Het wijsneuzensikje”