In navolging van de NOS komt ook dit zeer invloedrijke weblog met een zomercolumn. Onze verslaggever Jaap Stobbe houdt ons deze zomer op ludieke wijze op de hoogte van de wereld waarin hij leeft. Deze keer heeft Jaap het over de zonsopkomst.
Iedere dag maar weer. Voorzichtig, maar vol zelfvertrouwen. Je moet er vroeg bij zijn om die eerste, prachtige gloed te zien. Het is de moeite waard.
De wekker zetten om de zonsopkomst te zien, is dat niet ironisch? Jazeker, want van huis uit is de zon natuurlijk onze natuurlijke wekker, heel wat minder luidruchtig dan die haan van de buurman (lachmomentje).
Maar ik deed het. Gisteren zette ik de wekker om de zonsopkomst te zien. Ik zocht een weiland uit, net buiten het dorp waar ik woon. En daar, tussen de koeien, nam ik het natuurverschijnsel waar. Genieten geblazen. De eerste glinsteringen. Wat eerst donker was, kleurt voorzichtig oranje. Het licht blaast de graslanden om me heen nieuw leven in. Wat een prachtgezicht.
Na deze poëtische beschrijving van dit dagelijks tafereel zie ik dat het alweer tijd is om deze Zomercolumn af te sluiten met een kleine kwinkslag: o Moeder Natuur, hoe kom je erop, een zonsopkomst. (Als dit een videocolumn was, zou ik nu guitig in de camera kijken.)
Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.
