Obese is het tv-programma waarbij je steeds denkt dat iemand het dikkerdpak openritst en Wendy van Dijk er uit tevoorschijn komt, maar je tegelijkertijd ook weet dat dat helemaal niet kan omdat Wendy van Dijk vaak naast de dikkerd in kwestie staat. Ze zet dan een ernstig gezicht op en zegt dingen als: zeg dikkerd, jij moet minder kroketten eten, want anders ga je dood! – ze zegt het inderdaad op een wat minder directe manier, maar de boodschap is hetzelfde.
Ik kan Michel uit Almere, kandidaat in de vierde aflevering van Obese, het beste introduceren met een ouderwets ‘hij is zo dik dat…’-mopje.
Michel uit aflevering 4 van Obese is zo dik dat de gemeente Almere serieus heeft overwogen om de al bestaande stadsdelen Almere Stad, Almere Haven, Almere Buiten, Almere Poort en Almere Hout uit te breiden met een nieuw stadsdeel dat Almere Michel zou gaan heten.
222 kilo woog Almere Michel toen Wendy van Dijk voor het eerst het stadsdeel bezocht. Een aanzienlijk deel van die 222 kilo zat in het hoofd van Almere Michel. Dat is geen zweverige opmerking om te zeggen dat hij vooral meer was gaan eten nadat zijn beide ouders waren overleden, en dat zijn eetprobleem dus ‘tussen zijn oren zat’. Nee, hij had gewoon een ontzettend dikke kop.
Het meest enge aan die dikke kop waren zijn kin en zijn nekkwab. Nou ja, die kin was eigenlijk nog wel lief. Je zag die plofkop van Almere Michel en daar stak dan een heel gek, lief kinnetje uit. Alsof het wilde zeggen: ‘Die vent achter me is inderdaad hartstikke dik, maar ik ben ook maar gewoon een onschuldig kinnetje dat per ongeluk aan dit immense lichaam vastzit.’
De nekkwab was een ander verhaal. Daar was niks liefs aan. Ik kon het eerste kwartier naar niks anders te kijken. Als Almere Michel lekker een hele schaal met ‘een worsie en een kaasie’ aan het eten was, dan klotste de nekkwab mee. Het was heel eng vet. Vet dat niet meer in de rest van z’n lichaam terechtkon en toen in Godsnaam maar in de nek van Almere Michel was gaan zitten. Vet dat een eigen weg zoekt, moet je wantrouwen.
Die nekkwab moest dus weg, vond ook Almere Michel. Z’n relatie met vriendin Melissa was er één als die van een broer en een zus, en vanwege z’n gewicht had hij z’n beste vriend Daan al drie jaar niet meer gezien. Ze waren uit elkaar gegroeid. Dat was ook wel een goede omschrijving voor zijn eigen lichaam: Almere Michel was uit elkaar gegroeid.
En daar lijdt ook je conditie onder, zagen we toen Michel op zijn strandtraining zes oranje pylonen moest oprapen voor Radmilo. Na die ‘training’ klonk Michel als de eerste maandag van de maand, 12 uur ’s middags. Almere Michel hijgde de halve kuststreek de atoomschuilkelders in.
Daarna ontpopte hij zich als een luiwammes, tot grote onvrede van vriendin Melissa – ‘Mich, armen meebewegen als je wandelt!’ Hoe ze ook alle tussendoortjes en gezonde eetpakketjes labelde – Smaakpolitieagent Rob Geus zat vast met een erectie op de bank -, Almere Michel had ‘pap in de benen’ en wilde steeds even uitrusten als hij een bal naar z’n trainer had gegooid. Na een vakantie naar Turkije verliet Melissa hem.
Naast vriendin Melissa verlieten na veel pijn en moeite ook 75 kilo vet het lichaam van Almere Michel. De nekkwab was weg, maar goed beschouwd is het nog steeds een dikzak. Nog vijftig kilo en hij is geen stadsdeel meer. Hup Almere Michel, pylonen rapen jongen!
Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.
Almere Michel en zijn kinnetje:
Almere Michel zijn nekkwab:
Almere Michel raapt pylonen:
Almere Michel moet even uithijgen:
