Natuurlijk, iedere vrucht heeft recht op z’n eigen geur, maar er zijn grenzen. Ik vind bijvoorbeeld niet dat je het als vrucht kunt maken de geur van een hele treincoupé over te nemen. En dat doet de mandarijn wel.
Met z’n schil nog om zich heen lijkt het zo’n leuk oranje bolletje. Gewoon het lieve, kleine broertje van de sinaasappel. Maar dan, als de mandarijneneter hem van dat schil ontdoet, komen z’n ware intenties naar voren: wereldheerschappij.
Nou ja, iedereen moet in ieder geval opeens ruiken dat hij zo opgegeten gaat worden. Wat is dat voor aandachttrekkerij? Is het overcompensatie, omdat hij veel kleiner is dan andere vruchten die we eten? Zou kunnen. Een kiwi heeft het ook een beetje. Dat is een vrucht met haar. Niemand heeft wat aan dat haar, maar het zit er wel. Treurig compensatiegedrag: Ik ben dan misschien niet zo groot, maar ik heb wel haar.
De kiwi vergeef ik het, die weet niet beter. En je wordt ook niet ongevraagd geconfronteerd met z’n haar. Bij de geur van een mandarijn ligt dat anders. Ieder moment kan die opeens je neus binnendringen, als iemand een paar honderd meter verderop er eentje begint te pellen. Je kunt er niks tegen doen. Ja, altijd met twee teentjes knoflook in je neusgaten rondlopen. Maar goed, dan loop je weer de hele dag met twee teentjes knoflook in je neusgaten rond. En dat is ook weer zo wat.
Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.