21 december, het einde ter tijden nadert met rasse schreden, en ik heb jou nog nooit een brief geschreven waarin je kunt lezen wat voor een enorme eikel je bent. Daarom op het nippertje nog even deze brief, Albert. Want wat ben jij een ongelofelijke eikel. De grootste eikel die er bestaat zelfs.
Humberto Tan en Frits Barend zijn erg, maar eigenlijk ben jij erger, zo ontdekte ik gedurende 2012. Tuurlijk, het is verschrikkelijk als Humberto Tan zich weer eens overdreven door een uitzending articuleert, daarbij om de haverklap lachend alsof hij een geile makaak op Ritalin is (nee Albert, dat is niet racistisch, hij lacht gewoon gek).
En het is ook verschrikkelijk als Frits Barend zich in om het even welke talkshow als het Opperwezen zelf gedraagt door zich met alles en iedereen aan tafel te bemoeien. Fritsie wil altijd en overal nog even zijn puntje maken, ook al moet hij daarvoor het slachtoffer van een kinderverkrachter in de rede vallen. Die priemende oogjes boven dat zelfvoldane mondje, het is een beeld waar ik soms badend in het zweet wakker van word.
Toch kan ik het meestal wel opbrengen om te lachen als ik dit duo bezig zie. Ik relativeer ze. Ach, mannetjes toch. Bij jou is dat anders. Sinds enige tijd lukt me dat niet meer en voel ik de weinige keren dat ik je toevallig of per ongeluk op tv zie blinde woede in me varen. Het schuim op de bek, dat werk.
Dat komt omdat je de laatste jaren ook aan serieuze meningen doet. Dan zet je nadat je een door jou geproduceerde musical hebt aangeprezen opeens een serieus gezicht op en vertel je dat een cabaretier of een ander oprecht iemand te ver is gegaan in z’n uitspraken over iemand. Of je vindt dat we allemaal wat respectvoller met elkaar om moeten gaan. Daarna vertel je over de miskraam van één of andere soapster. En ja, dan moet ik dus kotsen.
Jij niet. Het is je zo naar de bol gestegen dat jij je het morele kompas voelt waar dit land op vaart, en je bij die gedachte ook helemaal niet ongemakkelijk bij voelt. Albert Verlinde, het geweten van Nederland. Het is voor mij even wennen. Nee, dat schrijf ik verkeerd, Albert. Het is helemaal niet wennen; ik accepteer het niet. Gelukkig zijn de Maya’s dat met me eens.
Groeten,
Zwoebe Zwoebstra
Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.