Vrijdagochtend hoorde ik op de radio een man die het afgelopen weekend naar een huisje is geweest. Hij mocht aan het einde van het praatje met dj Domien Verschuuren de groeten doen aan alle twaalf mensen met wie hij later die dag in het huisje zou gaan zitten. Michelle, Gerard, Pascal en nog zes namen passeerden de revue. Hij wist er drie niet. Ik wist meteen: dat wordt een running gag in het huisje. Zo gaat dat in een huisje.
Dat Gerard, de lolbroek van de groep, bijvoorbeeld hele grote naambordjes maakt die Frank, José en Dirk – de drie namen waar de man op de radio even niet op kon komen – het hele weekend moeten dragen. Of dat de radiobeller de namen van Frank, José en Dirk moet raden bij één of ander gezelschapsspel met opgevouwen briefjes. Misschien zou het er zelfs nog wel gekker aan toegaan. Je weet het niet. Dat is de magie van een huisje. Je gaat er vrijdag naar binnen en komt er zondag als een ander mens weer uit, alsof je drie dagen lang in het toverei van Henny Huismans Mini Playback Show hebt gezeten.
Zelf ervoer ik eens de magie van een huisje toen ik op teamweekend was in het Duitse Cuxhafen. Ik ging er op een vrijdagmiddag heen met het elfde team van Groninger Studentenvoetbalvereniging The Knickerbockers en bij binnenkomst trof ik een deurmat aan waarop het vrolijke gezicht van de Melmakiaanse geinponem Alf prijkte. Elf bij Alf op bezoek; dan weet je dat het een bijzonder weekend gaat worden.
En inderdaad, een paar uur later stond ik al met een Herman van Veen-clownspruik op onder de douche. Bij me in de cabine lagen champignons en naast me zaten twee teamgenoten in een badkuip met een water, schuim en een ui. Toen we drie uur later gerimpeld de badkamer verlieten, waren onze teamgenoten verwikkeld in een spannend potje Duits monopoly. De uiteindelijke winnaar riep tot grote hilariteit van de rest van de groep steeds heel hard ‘Jahaaaaaa, dat wordt erzahlen!’ als er iemand op een straat van hem kwam.
Zondag was iedereen inderdaad een ander mens. De winnaar van het Duits monopolyen werd na een hele avond erzahlen roepen aan het verstand gepeuterd dat het geen bestaand Duits woord was en ik had met champignons onder de douche gestaan. Alf zijn hoofd stond nog steeds op de deurmat en hij zag dat het goed was.
Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.