Enige tijd geleden zat ik bij mijn ouders in de auto. We reden vanuit het noorden des lands naar het midden. Dwars door de polder dus. Om dit leed enigszins te verzachten had mijn moeder een thermoskan met koffie, drie koekjes en evenzoveel bananen meegenomen.
Deze versnaperingen nuttigden we ongeveer halverwege de rit, op een parkeerplaats tussen afrit dertien (Emmeloord) en afrit veertien (Urk). De parkeerplaats droeg de naam ‘Han Stijkel’.
Ik was al tientallen keren, misschien wel honderden keren, langs Han Stijkel gereden. Had er ook al eerder stilgestaan. Maar nooit écht bij stilgestaan. Tot deze keer. Nu dacht ik ineens: wie is die vent eigenlijk?
Eerst vroeg ik het aan mijn vader, zoals zonen dat doen. Hij zei: ‘Dat is toch die dikkerd die vroeger met een vlinderstrikje om tekenfilms aankondigde?’ ‘Nee’, zei ik. ‘Dat is Han Peekel.’
Gelukkig zijn er naast vaders tegenwoordig ook smartphones om dit soort zaken op te lossen. Terwijl ik op het laatste stukje banaan kauwde, tikte ik de naam van ‘Han Stijkel’ in het Google-balkje. Ik belandde op z’n Wikipedia-pagina en las: ‘Johan Aaldrik (Han) Stijkel (Rotterdam, 8 oktober 1911 – Berlijn-Tegel, 4 juni 1943) was een Nederlands verzetsstrijder.’
Ik las verder en kwam erachter dat hij de naar hem genoemde Stijkelgroep had geleid, die als doel had informatie over de Duitse bezetting naar Engeland over te brengen. Dat hij op 2 september 1942 was gearresteerd toen hij de haven van Scheveningen uit wilde varen. En dat hij op 4 juni 1943 als eerste van 33 lotgenoten was gefusilleerd.
Nu heeft hij een parkeerplaats. In de Noordoostpolder. Het stonk er.
Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.