De supermarkt bij warm weer

De afgelopen week was het warm weer. En ook als het warm weer is, heb je boodschappen nodig. Tandpasta en vuilniszakken, maar ook gewoon eten. In plaats van bij de kachel een blik erwtensoep soldaat te maken, heb je alleen meer zin om bij zonsondergang van een sappige meloen te smikkelen, maar het idee blijft hetzelfde: je moet wat eten om in leven te blijven. Een bezoekje aan de supermarkt is daarom ook bij warm weer bijna onontkoombaar.

En dus stiefelde ik vorige week gewoon op m’n slippertjes en in korte broek richting de dichtstbijzijnde Albert Heijn, zo’n tweehonderd meter bij mijn huis vandaan. Gedurende het korte wandelingetje drong de klamme lucht m’n poriën binnen. Ik zweette. Waande me even Ron Brandsteder in een smoking. Het zweet klotste waar het nog nooit eerder geklotst had. M’n bovenlip smaakte naar een magnetronmaaltijd. Alsof de Dode zee zich voor even tussen neus en bovenlip had genesteld.

Gelukkig was ik er bijna, bij die Albert Heijn met z’n airco. Nog een paar meter. Ja, daar openden de deuren zich al voor mij! Hekje door, mandje pakken. De airco zoemde. Heerlijk. M’n bovenlip smaakte weer gewoon naar bovenlip.

En toen kwam het besef: het is hier goddomme maar twaalf graden! Geen weer voor slippertjes en een korte broek. Op het moment dat ik langs de augurken liep, voelde ik m’n kleine teen al niet meer; eenmaal bij de bloemkool was het gevoel uit mijn gehele lijf verdwenen. Zo hadden die schaatsers in de Hel van ’63 zich dus gevoeld.

Bij de bananen aangekomen, raakte ik in shock. Bibberend verlangde ik weer naar die Dode Zee tussen neus en bovenlip. Ik zag ijsberen en pinguïns tegelijk. M’n hersens bevroren. Ik wist het niet meer. Pakte snel wat ik pakken kon en rekende af. Weg hier. Nee, ik hoef geen voetbalplaatjes!

’s Avonds, toen ik weer opgewarmd was, at ik erwtensoep bij zonsondergang. Dat doet een supermarkt bij warm weer met een mens.

Volg ons Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.

2 reacties op “De supermarkt bij warm weer”