In het water flikkeren bij ‘Te land, ter zee en in de lucht’

Je kunt veel zeggen van de TROS, maar ze laten al sinds 1971 mensen op een fietsje of een zelfgeknutseld voorwerp van een schans, over een smal paadje, naar een bel rijden. Fiets ‘m d’r in heet het, geheel in contradictie met het doel van het spel – de fiets er juist niet in fietsen.

Toch is de naam niet gek gekozen. Meer dan eens bereiken de deelnemers niet de bel en flikkeren ze in het water. Vaak gebeurt het een bij een carnavalsvereniging aangesloten groepje mannen dat de praalwagen van het afgelopen carnaval heeft omgebouwd tot bijvoorbeeld een cervelaatworst op wielen (er is er eentje slager). Leuk, het water in. Daar was het ze allemaal om te doen. De cervelaatworst op wielen was gebouwd om in het water te belanden. De mannen op/in de cervelaatworst droegen bij de start al gek versierde duikersbrillen. Lachen!

Maar er zijn ook mensen die wel meedoen om te winnen. Zodat ze later op een verjaardag kunnen vertellen hoe ze ooit, boven een vijver in Raamsdonkveer, al na acht seconden en twaalf honderdsten aan de bel stonden te jengelen met een helmpie op en een strakke broek aan.

Afgelopen zaterdag, toen een paar vrienden en ik een hapje zaten te eten en de tv onwillekeurig op Nederland 3 stond, verscheen er zo’n man aan de start. Helmpje goed dichtgesnoerd, onder de helm twee geconcentreerde ogen en een snor. Presentator Ron Boszhard vroeg iets over de fiets waarmee de man naar de overkant wilde. Op het eerste oog een hele normale fiets. De man begon een verhaal over de fiets. De stuurpen zat lager vanwege het hydraulische effect dat dat had op de cranks. Voor een optimale pedaalacceleratie. Ofzoiets.

Het startschot klonk. Na anderhalve seconde, nog voor de man goed en wel op het smalle gedeelte van het parcours was aanbeland, lag hij in het water. Niks optimale pedaalacceleratie.

De man baalde. En hij wist nog niet eens wat hem allemaal boven het hoofd hing. Na uitzending van zijn one-and-a-half-seconds-of-fame zou hij in z’n dorp uitgelachen worden, bedacht ik. Elke keer als hij bij de dorpssuper zou komen, zou er iemand een opmerking maken. De rest van de aanwezige mensen zouden gaan lachen. Hoe slecht de grap ook zou zijn. Bij de voetbalclub zouden mensen in het bijzijn van de man hard lachend met viltjes, meters bier en glazen de anderhalve seconde reconstrueren.

Misschien zou de plaatselijke bakker wel gebakjes gaan maken in de vorm van de fiets met de verlaagde stuurpen. Met een TROS-chocolaatje erop. Arme, arme man.

Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.

6 reacties op “In het water flikkeren bij ‘Te land, ter zee en in de lucht’”