Iedereen heeft wel iets waar hij/zij zich schaamt, maar angstvallig voor zich houdt. De teksten van Bløf leuk vinden. De haast onbedwingbare neiging hebben om gehuld in kleding van de ANWB-winkel met stokken door het bos te sjouwen. Aan de stropdas van Humberto Tan willen likken. Frits Barend. Dat soort dingen. Ik heb het met de soepballetjes van UNOX. Die vind ik lekker.
Zo. Dat is eruit. Nu zal ik nog even uitleggen waarom ik me ervoor schaam.
Soepballetjes zijn normaal van vlees gemaakt. Ook UNOX maakt op de wikkel van het blikje soepballetjes gewag van vlees – er zou 63 procent varkensvlees inzitten en 25 procent van iets wat de dubieuze naam ‘kalkoenseparatorvlees’ draagt. Toch smaakt een soepballetje van UNOX in de verste verte niet naar vlees.
Stel dat ik wel eens vegetarische boterhamworst had gegeten, dan had ik hier waarschijnlijk opgeschreven dat de soepballetjes van UNOX daar naar smaakten. De vrouw van een jager/verzamelaar uit de prehistorie zou gek opkijken wanneer haar man na de jacht terugkeert met een soepballetje van UNOX aan z’n speer. Na het geproefd te hebben, zou de man het met haar eens zijn. Zo weinig heeft de smaak van het soepballetje met vlees te maken.
Ook de structuur van het balletje heeft weinig met vlees te maken. Wie geblinddoekt aan het balletje voelt, zal niet snel het idee opvatten het in zijn of haar mond stoppen. Diegene zou er eerder kaplaarzen van gaan maken. Erop springen, terugveren, en dan een dubbele salto maken is ook een optie.
En toch vind ik ze lekker. Het zijn rare dingen, die soepballetjes van UNOX.
Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.