Het was net iets te koud om op het terras te zitten. Toch zat ik er met een vriend. Een andere vriend was even naar de wc, dachten we. Net toen zijn afwezigheid zelfs voor een grote boodschap wel erg lang begon te duren, zagen we een wit-roze gevaarte, met daar bovenuitstekend een plukje zwart haar, naderen. Niks wc-bezoek; meneer had een suikerspin gekocht.
Ietwat ongemakkelijk voegde hij zich weer bij ons aan het tafeltje. Dat kan ook niet anders met een suikerspin in je handen. Suikerspinnen zijn ontzettend groot. Om zichzelf een houding te geven nam hij maar een slokje bier. Op het moment dat hij het glas weer op het tafeltje wilde zetten, keek ik eens goed naar het abstracte kunstwerk dat naast me zat: een linkerhand met een half gevuld glas bijna dood bier en een rechterhand met een baard op een stokje, slechts gescheiden door een hoofd.
Dit abstracte kunstwerk naast me deed me onmiddellijk aan een jeugdtrauma denken. Dat kwam niet door het glas dat half gevuld was met bijna dood bier of het hoofd, maar door de baard op een stokje.
Het was december 1987. Ik was vier en mocht in een overdekt winkelcentrum bij Sinterklaas op schoot zitten. Na wat lusteloos geblader in het boek van zijn kant, vond ik het welletjes en zette mijn tanden in de baard van Sinterklaas. Een muffige smaak, die in niets leek op de zoete inval van de baard die mijn ouders zo-even bij een schattig kraampje in het overdekte winkelcentrum hadden gekocht, maakte zich meester van mijn mond. Een paar momenten later zat ik in een juten zak die als eindbestemming Madrid, Spanje had.
Niet helemaal waar, maar wees eerlijk, de baard van Sinterklaas vertoont grote gelijkenis met een suikerspin. Alleen het stokje ontbreekt. Dus het voorgaande had zich zo af kunnen spelen, mits Sinterklaas echt bestaan had natuurlijk. Dat is niet zo en daarom at ik pas voor het eerst in mijn leven een stukje suikerspin op het te koude terras. Toen het hapje suikerspin dat ik had genomen vrijwel direct op mijn tong verschrompelde, verlangde ik al terug naar de baard van Sinterklaas die ik nooit had opgegeten.
Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.