Zojuist fietste ik als een razende langs een terras. Desalniettemin hoorde ik nog net hoe een man daar een telefoongesprek afrondde. ‘Hoi-hoi-doei-doei’ bracht hij uit. Bijna kneep ik in de remmen, fietste ik terug, griste de telefoon uit z’n handen en gooide die met een grote boog in de nabij gelegen gracht. Slechts de problemen die dit met de rechterlijke macht zou kunnen opleveren, deden mij twijfelen.
De mening toegedaan zijnde dat het in principe niet verboden zou moeten zijn telefoons in de gracht te flikkeren van mannen die afscheid nemen met ‘hoi-hoi-doei-doei’, en me realiserende dat een rechter voor zo’n daad ook nog wel eens begrip op zou kunnen opbrengen, fietste ik, het zekere voor het onzekere nemende, toch maar door. Tijdens dat doorfietsen liet ik het gebeurde nog wel even de revue passeren.
De man op het terras die z’n telefoongesprek had afgesloten met ‘hoi-hoi-doei-doei’ was duidelijk een heteroseksueel geweest. Er had een vrouw naast hem gezeten. Mannen met vrouwen naast zich zijn doorgaans heteroseksueel, zeker als ze een driekwartbroek dragen, zoals deze man deed. Nou ja…, in ieder geval had ik in de tijd dat ik als een razende langs de man fietste gezien dat het een heteroseksueel betrof. De heteroseksualiteit straalde er aan alle kanten van af.
Ik maak van de geaardheid van de ‘hoi-hoi-doei-doei’ roepende man zo’n punt omdat het nogal belangrijk is. Had het een homoseksueel betroffen, dan was ik namelijk niet in de pen geklommen. Die beëindigen telefoongesprekken nu eenmaal met ‘hoi-hoi-doei-doei’. Daar doe je niks aan, behalve ze van het dak gooien, stenigen of in het gevang zetten. Het maakt onderdeel uit van de geaardheid, zoals drie porties bitterballen per dag bij een dikzak horen.
Bij heteroseksuele mannen ligt dat anders. Bij hen kun je optreden tegen een ‘hoi-hoi-doei-doei’, ook als je niet overgaat tot het in de gracht flikkeren van telefoons. Degene waarvan afscheid werd genomen met ‘hoi-hoi-doei-doei’ had bijvoorbeeld terug kunnen bellen en iets kunnen zeggen als: ‘Pardon, dat doen we even opnieuw, maar dan normaal.’ Misschien is dat ook wel gebeurd, dat weet ik niet, ik fietste immers als een razende door.
Is de man inderdaad teruggebeld door zijn gesprekspartner, dan rijst natuurlijk onmiddellijk de vraag hoe hij dan wel op een heteroseksueel verantwoorde manier afscheid zou kunnen hebben genomen. Nou, dat is eenvoudiger dan u denkt; door één van de volgende termen te gebruiken: daag, tot ziens, moi (ik kom uit Groningen, deze afscheidsgroet is inwisselbaar met andere regionaal getinte afscheidsgroeten), goedendag, ajuus, later, mazzel, de aardappels, vaarwel en het enkelvoudige doei, die vooral omdat ik me daar helaas zelf nog wel eens aan bezondig.
Volg ons Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.