Het was een tijdje akelig stil rond Sjaak L. Grottenhoofd op onuitstaanbaar.nl. De directie van dit zeer invloedrijke weblog en Sjaak hadden een financieel conflict, waarmee er na 52 episodes een einde kwam aan ‘Het dagboek van Sjaak L. Grottenhoofd’. Omdat we Sjaak toch wel een beetje misten, hebben we elk dubbeltje op het hoofdkantoor omgedraaid, en wat bleek: aan de andere kant van die dubbeltjes vonden we het vorstelijke honorarium dat Sjaak voor het schrijven van zijn dagboek eiste. Gevolg is dat Sjaak zich met een simpele krabbel heeft gecommitteerd aan nog eens 52 afleveringen van zijn dagboek.
Er is ondertussen wel het een en ander veranderd in het leven van Sjaak. Zijn ex-vrouw Rita en kinderen Teuntje en Gezinus ziet hij nog maar nauwelijks. Sjaak is een drukbezet man geworden, die een sportschool bestiert in Den Bosch. Beste vriend Tonnie van Bemmelen werkt er als manusje van alles (voornamelijk frikandellen bakken en dan zelf opeten). De nagel aan de doodskist van Sjaak, Trudy Pasveer, heeft helaas voor hem een jaarabonnement afgesloten bij sportschool ‘De Snor’.
Maandag 4 juli
De Amerikaanse Onafhankelijkheidsdag, ter ere waarvan ik vandaag in sportschool ‘De Snor’ een hotdog-eetwedstrijd organiseerde. Het zal u geenszins verbazen dat Tonnie van Bemmelen die glansrijk won, al was het maar omdat hij de enige deelnemer was. Waar het eten van één hotdog dus al had volstaan voor de winst, daar at Tonnie er 72 op, hetgeen hem voor de derde week achter elkaar in het ziekenhuis deed belanden.
Dinsdag 5 juli
In mijn pauze ben ik even bij Tonnie in het ziekenhuis langs geweest om hem de trofee te bezorgen waar hij recht op had: een van brons gegoten hotdog van een meter hoog. Het bronzen geval bleek helaas niet al te stevig op z’n pootjes te staan, waardoor het al snel op de neus viel van Tonnie z’n kamergenoot, Bert Duukels, die sinds zijn tractorongeluk in 1986 door het leven ging als ‘Manke Bertje’. ‘Manke Bertje’ lag in het ziekenhuis vanwege nierstenen, en had zonder het ongeval met de bronzen hotdog morgen weer naar huis gemogen. Nu lag echter z’n hele gezicht aan gruzelementen, en zal hij nog wel een tijdje moeten blijven. Voordeel is misschien wel dat hij eenmaal thuis een andere bijnaam zal krijgen, ‘Afzichtelijke Bertje’ bijvoorbeeld.
Woensdag 6 juli
In tegenstelling tot Bert Duukels mocht Tonnie van Bemmelen al wel weer naar huis vandaag. Samen met zijn bronzen frikandel verscheen hij tegen het middaguur in snackbar…. Uhh pardon… sportschool ‘De Snor’. Toevalligerwijs arriveerde hij precies tegelijkertijd met Trudy Pasveer, die hij gelijk met de bronzen hotdog tegen haar nieren sloeg. Van haar zouden we vandaag dus geen last meer hebben. De dag kabbelde verder voort, tot om 19.23 het brandalarm afging. Het bleek loos alarm.
Donderdag 7 juli
Het leek mij typisch een donderdag om weer eens quasi per ongeluk de dameskleedkamer binnen te komen lopen. Vooral omdat ik voor ik dat besluit nam twee welgevormde jongedames naar binnen had zien gaan. Wat ik aantrof achter de deur van de kleedkamer overtrof mijn stoutste verwachtingen: de ene jongedame lag naakt, middels vier handdoeken, vastgebonden aan de kleedkamerbankjes, terwijl de andere jongedame een leren masker droeg en kaarsvet op het lichaam van de vastgebonden jongedame liet druppen – ze had blijkbaar een kaars en een aansteker in haar sporttas gehad, want normaliter liggen er geen kaarsen en aanstekers in de dameskleedkamer. De vastgebonden jongedame zei af en toe uit het niets ‘mandarijntje’, waarna het kaarsvetdruppelen in hevigheid toenam. Ik stond in de deuropening met open mond te kijken, hetgeen de dames er gelukkig niet van weerhield door te gaan met waar ze mee bezig waren.
Vrijdag 8 juli
Na het avontuur van gisteren liep ik vandaag de hele dag met een stijve penis rond, wat mijn werkzaamheden er bepaald niet makkelijker op maakten. Gelukkig zat het werk er zo rond een uurtje of vijf op. het bier wachtte. Na een bier of tien babbelde ik nog wat met Tonnie over zaklopen, zaklampen, Zaki-Zaki indianen in het binnenland van Peru, nierstenen, kaarsvet, steunzolen, het huisdier van Arnold Scholten (een papegaai), het centrum van Dedemsvaart, bakstenen op de grond gooien en urineverlies.
Volg ons Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.