Naast een houten caravannetje waarin vaak vier ietwat corpulente mannetjes met een snor koffie zitten te drinken, staat soms een geel bord waar met zwarte letters opstaat: fietsers afstappen. Dat bord staat er omdat de mannetjes die koffie zitten te drinken in hun houten caravannetje ook wel eens aan de weg werken. Soms zijn ze op zo’n manier aan de weg aan het werken dat de autoriteiten vinden dat fietsers af moeten stappen.
Het mooie van het bord ‘fietsers afstappen’ is echter dat elke fietser bij zo’n bord denkt: dat zullen we godverdomme nog wel eens zien. Een gedachte die ervoor zorgt dat het bord ‘fietsers afstappen’ het meest voorbijgefietste verkeersbord aller tijden is, of anders toch zeker bij de eerste zeven staat in een top tien van meest voorbijgefietste verkeersborden. En dat is ook terecht, want nog nooit fietste ik langs zo’n bord en ging ik daarna dood. Het kan dus prima.
Voor het bord zelf vind ik het wel een beetje sneu. Hang je daar als lekker fris, geel bord, trekt niemand zich wat van je aan. Je hangt eigenlijk gewoon voor lul. En dat heeft gevolgen. Ieder jaar weer worden ze op de jaarlijkse conferentie voor verkeersborden uitgelachen door de andere verkeersborden, het voorrangsbord voorop. Het leven van een bord ‘fietsers afstappen’ gaat niet over rozen.
Dus mensen, stap in het vervolg alsjeblieft eens een keer af wanneer je zo’n bord ziet. Eén keertje maar. Voor het bord. Ik weet het, je loopt een beetje voor lul, maar zo voelt het bord ‘fietsers afstappen’ zich al jaren. Een remmende fietser, het zou het bord zoveel goed doen.
Volg ons Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.