Dat de rijmpjes van Lange Frans geen hoogstaande poëzie zijn, had ik al door toen hij met de tekst ‘Moppie, moppie, moppie… ik vind je helemaal toppie’ op de proppen kwam. ‘Jij moet mee naar Diemen-Zuid, want je ziet er lekker uit’ bevestigde het beeld van iemand die nog niet eens de moeite nam een rijmwoordenboek uit de kast te pakken bij het schrijven van z’n teksten.
Het is niet best wat die Lange Frans allemaal uit z’n pen laat vloeien, dat moge duidelijk zijn. Nu zijn de voorgaande zinsneden afkomstig uit niemendalletjes. Pretentieloze zomerhits. Dan maakt het geen reet uit wat je rapt of zingt. Bij wat serieuzere nummers valt een tekst meer op. En daar heeft Lange Frans er ook een paar van. ‘Het land van…’, samen met Baas B. en ‘Zing een liedje voor me’, samen met Thé Lau.
In die nummers onder meer de volgende regels: ‘Kom uit het land van, het land van Lange Fransie. Dit is het land waar ik thuis kom na vakantie’, ‘Kom uit het land waar ik geboren en getogen ben’ en ‘Zing een liedje voor me Frans. Ook al is het in ’t Frans’. Uiteraard ook weer niet best, maar dat is niet eens zozeer wat me bezighoudt. Het beeld van Lange Frans die achter een tafel zit te schrijven, dat houdt me bezig.
Hoe werkt dat precies als je bezig bent een liedje te schrijven, en je de ene regel met Frans eindigt en de volgende weer? Keur je dan eerst nog iets af? Bijvoorbeeld: ‘Zing een liedje voor me Frans. Ook al heet je geen Hans’. Bij nader inzien vind ik dat eigenlijk beter dan het origineel. Dan gebruik je namelijk niet twee keer hetzelfde woord! Verder is het een even willekeurig gekozen, nietszeggende tekst.
En wat gaat er in je hoofd om als je opschrijft dat je uit het land komt waar je geboren bent? Schiet er dan niet even door je hoofd: ja, maar ik sta ook elke ochtend op uit het bed waarin ik ging slapen, en ik eet altijd met de mond waarmee ik kauw. Misschien moet ik dat soort infantiele cirkelredeneringen niet in m’n liedjes stoppen. Blijkbaar niet, want Lange Fransie, die dus altijd weer thuis komt van z’n vakantie, liet het erbij en scoorde er een dikke hit mee.
Misschien dat Lange Frans in z’n volgende liedje eens uit kan leggen hoe hij al die zinnen op papier zet en niet even later dat papiertje wanhopig tot een prop verfrommelt en het met een grote boog in de vuilnisbak flikkert. Ik schrijf met de pen die ik in m’n handen heb. En alles wat er staat is geschikt voor mijn rap. Zoiets, maar eigenlijk is dat nog te goed.
PS. Hier de songtekst van Het Land Van…, waar ook ene Aben Lenstra in figureert.