De slak

De slak heeft het moeilijk. Daar heeft de mens voor de verandering eens niets mee te maken. Het zijn de slakken zelf die verdeeld zijn. Tot op het bot. En, ja dat is inderdaad figuurlijk bedoeld, ik weet best dat een slak geen botten heeft. Hij heeft wel een huisje, en daar is het gedonder over ontstaan. In Nederland is er bij mensen ook veel gedoe over huizen. Hypotheekrenteaftrek, de OZB, scheefwonen; het is me allemaal wat.

Toch valt het wat mij betreft in het niet bij wat er in de slakkenwereld allemaal aan de hand is: de slakken zijn hun huisjes zat. Althans, er is een groep van jonge, hippe slakken die helemaal klaar is met die ronde, op een bolus lijkende schelpjes waarin ze hun godganse leven moeten vertoeven. Ze willen ook wel eens wat anders. Ik kan ze geen ongelijk geven. De huisjes van slakken zijn erg klein.

Om u een idee te geven hoe klein zo’n huisje is, moet u maar eens even om zich heen kijken. Vrijwel alles wat u nu ziet, past niet in het huisje van een slak. Ja, een punaise  misschien, maar wat heb je nou eigenlijk aan een punaise in je huis als je geen prikbord hebt? En een prikbord krijg je van z’n lang-zal-ze-leven niet in een slakkenhuisje. Ik kan het weten, ik heb het geprobeerd. Tot vervelens toe. Stond ik op een zaterdagmiddag weer in m’n tuin heel onhandig met zo’n groot canvasbord op een slak in te beuken. Het lukte nooit. Bij lange na niet zelfs. Maar ja, een mens blijft hopen hè. Jammer dat er zoveel slakken het leven bij hebben moeten laten.

Toch was het allemaal goed bedoeld. Ik zag het leed van de slak. Nooit eens een leuke foto vast kunnen prikken, of een briefje, zodat je iets belangrijks niet vergeet… dat moet haast ondraaglijk zijn. Om je heen zit iedereen maar dingen met punaises op prikborden te bevestigen en het enige wat jij kunt doen, is in je schelp kruipen en zachtjes gaan huilen dat jou zoiets niet gegeven is.

Of je gaat rebelleren. En dat is precies wat de jonge, hippe slakken op dit moment aan het doen zijn. Ze pikken het niet meer. Ze eisen grotere behuizing. Het zal u niet verbazen dat ik ze met raad en daad steun. Honderden riante slakkenvilla’s heb ik inmiddels al in elkaar gemetseld voor de slakken. De één nog mooier dan de ander. En van alle gemakken voorzien. Serres, jacuzzi’s, ik heb aan alles gedacht.

Ze zijn ook gemeubileerd. In de één staat een robuuste eikenhouten tafel, terwijl ik in de ander weer een mooie chaise longue heb neergezet, waar de slak ’s avonds rustig kan ontspannen  met een lekker zoutje erbij. M’n mooiste ontwerp vind ik zelf het slakkenhuis dat geïnspireerd is op het paleis op de Dam. De slak die ik morgen z’n oude behuizing van z’n lijf ruk en dat 70 vierkante meter grote gevaarte middels een kraan op z’n rug manoeuvreer, mag van geluk spreken. Die hoor je nooit meer klagen over een te klein huisje of een prikbord.

Volg ons vanuit uw huisje op Twitter!