Laatst zat ik wat te zappen terwijl ik in m’n joggingbroek een naar beneden kijkende hond nadeed. Ik kwam een programma met Robert ten Brink tegen. Het zal wel All You Need Is Love zijn geweest. Een titel die de waarheid enigszins geweld aandeed, want een aantal stellen of mensen die elkaar juist nog beter moesten leren kennen (ik snapte er niet heel veel van) was op een zeker moment in een potje partneryoga verwikkeld. Naast liefde heb je volgens Robert blijkbaar ook nog partneryoga nodig.
Partneryoga is yoga, maar dan met z’n tweeën. Wat het meteen tot een verachtelijke bezigheid maakt. In je eentje kan ik me heel goed voorstellen dat het ontspannend werkt om tien minuten lang een boom na te gaan doen (dat meen ik eigenlijk ook al niet eens), maar doe je het met je partner, dan krijgt het meteen zo’n sneu partnersausje over zich. Van die mensen die op een feestje zeggen: ‘Sinds ik een zwaan nadeed op de rug van René gaat het weer helemaal toppie tussen ons. We begrijpen elkaar nu veel beter, snap je?’ Donder toch op man, zou eenieder moeten zeggen die dat op een goede zomeravond onder een partytent te horen krijgt.
Partneryoga, het zag er in die show van Robert een beetje uit als Twister, maar dan zonder kleed met rode, gele en blauwe stippen erop. Met kleed met rode, gele en blauwe stippen erop is het een onschuldig spelletje; zonder kleed doe je aan partneryoga en ervaar je dat je meer los kunt laten omdat de ander je ondersteunt of juist meer kracht ontwikkelt omdat je samen een houding creëert, zoals de mensen van een workshop partneryoga die ik vond op internet dat zo mooi zeggen.
Zo blijkt maar weer eens dat er tal van eufemismen zijn om op te schrijven dat je een workshop lang voor lul zit. Op een gegeven moment, als je partner scheef bovenop je zit en met haar linkerbeen een beverstaart na probeert te doen terwijl jij met je eigen handen een rivier uitbeeldt, moet zoiets toch doordringen?
En dringt het niet op dat moment door, dan toch zeker wel de volgende zomer, als je op de ringweg van Parijs tegen de vangrail rijdt omdat jij en je partner knallende ruzie hadden over de te volgen route. En dan bedoel ik niet de spiritueel te volgen route; de weg naar de optimale geestelijke harmonie met je partner ofzo. Nee, gewoon de weg naar een camping aan de Middellandse Zee, waar je twee weken lang de bekende yogapositie ‘zittend op den dikken reet’ zou gaan oefenen.
Maar ondanks die partneryoga sta je nu toch gewoon weer vloekend naast je kapotte auto en je irritante partner op de ringweg van Parijs. Al dat gekke gedoe heeft niks geholpen.
In welke houding dan ook; volg ons op Twitter!