Vorige week werd bekend dat, in de nasleep van de aardbeving in Christchurch, een Australische arts de benen van een bekneld iemand heeft geamputeerd met een zakmes. Alsof het zakmes een statement wilde maken: Je kunt geen films op me kijken, niet met me pingen, of de snelste route naar een bestemming uitrekenen, maar als het echt om leven en dood gaat, dan ben ik er: het zakmes.
In dit touchscreentijdperk wordt het zakmes nog wel eens vergeten. Maar als je onder een hoop met stenen ligt en je benen geamputeerd moeten worden, heb je echt niks aan een apparaatje waarmee je boze vogels kunt lanceren teneinde groene varkens op hun flikker te geven. Op Facebook zeggen dat je een bepaald tv-programma leuk vindt, helpt evenmin. Op Twitter zou je het kunnen proberen met ‘Wie haalt me onder die hoop stenen vandaan? #durftevragen’. Maar ook dat biedt waarschijnlijk geen soelaas. Nee, aan een zakmes heb je op zo’n moment het meest. Daar kun je benen mee amputeren. Schijnbaar.
Ik was zelf ook even vergeten hoe nuttig een zakmes precies was. Maar ja, dan sta je opeens weer zonder zakmes, maar hongerig en dorstig, voor een met schroeven dichtgemaakt houten hokje waar, achter tralies, een fles wijn en een blik doperwten op je liggen te wachten. Dan besef je het wel weer. Het is iets anders dan een been amputeren, maar op zo’n moment is een apparaat waar zowel een schroevendraaier, een vijl, een kurkentrekker als een blikopener opzitten een uitkomst.
Het is een voorwerp voor stoere mannen, het zakmes. Iets voor overlevers. Ik zie een achtervolgingsscene voor me à la James Bond, maar dan in de Ardennen. Iemand met een zakmes ligt precies één touwbrug voor op z’n achtervolger. De achtervolgde twijfelt geen moment, pakt z’n zakmes uit z’n broek met van die zakken aan de zijkant en snijdt het touw van de touwbrug doormidden. Weer een doldrieste achtervolging overleefd. Dankzij het zakmes. Daarna kan diegene bijvoorbeeld nog z’n nagels bij gaan werken met het nagelschaartje van het zakmes. Ook heel stoer.
Het is zomaar een situatie die met zakmes heel anders afloopt dan zonder zakmes. En zo zijn er tal van situaties te bedenken die met een zakmes heel anders aflopen dan zonder zakmes. Maar helaas zit er bij de meeste mensen tegenwoordig een telefoon in hun zak in plaats van een mes. Misschien valt het in de toekomst te combineren: het iKnife. Het klinkt alvast lekker. En het lijkt me ook wel wat, een apparaat waarmee je zowel op internet kunt als een blik doperwten mee open kunt maken.
Met het iKnife zou je ook kunnen twitteren. Volg ons nu alvast op Twitter!
Voor wie nog niet overtuigd is van het nut van zakmessen…