Pindakaasvloer

Laten we eerlijk zijn, mensen worden aangetrokken door gekke kopjes. Een kopje met het woord ‘pindakaasvloer’ erin doet u eerder op een link klikken dan wanneer er gewoon ‘laminaatvloer’ had gestaan. Of ‘pindakaaspot’. Het is lekker gek, een pindakaasvloer. U ziet zichzelf er al bijna als een soort Evert van Benthem overheen glijden. U hoort zichzelf zeggen: ‘skaatser, of boer’. En dan glijdt u weer verder over de vloer. Want daar waren vloeren vroeger voor: schaatsers nadoen. Pindakaasvloer is een nostalgisch woord.

En toch ook een modern woord. Dat hebben we aan Wim T. Schippers en het Museum Boijmans Van Beuningen te danken. Wim T. Schippers bedacht jaren geleden al het kunstwerk ‘Pindakaasvloer’ en het Boijmans Van Beuningen heeft het nu gekocht. Of aangetrokken. Of gaat het gewoon neerleggen. Ik weet niet precies hoe dat met pindakaasvloeren werkt.

Feit is wel dat u binnenkort het Boijmans Van Beuningen binnenloopt en plotseling middenin de pindakaas staat. Gebeurt het u in de supermarkt, dan is er een verwarde man bezig geweest bij het schap met de pindakaas; gebeurt het u in een museum, dan is het kunst. Uit de vorige zin zou u af kunnen leiden dat ik het maar onzin vindt, zo’n pindakaasvloer in een museum. En dat is het ook, maar juist dat maakt het de moeite waard.

Precies de beweegreden van Wim T. Schippers om dit kunstwerk te bedenken: ‘Alles is in principe zinloos en onzinnig, maar daarom nog wel de moeite waard’, aldus Schippers. Great minds think alike, vooral als de ene great mind eerst het artikeltje heeft gelezen waarin de beweegreden voor het bedenken van de Pindakaasvloer van de andere great mind wordt uitgelegd.

Ook al bedacht ik het niet zelf, het is natuurlijk wel waar. Alles is in principe zinloos en onzinnig, maar daarom nog wel de moeite waard. Zou ik levensmotto’s niet iets verschrikkelijks vinden, dan zou dat ‘em wel zijn denk ik. Fantaseren over een junk die op een hele grote komkommer met wieltjes zachtjes langs je rijdt en fluistert: ‘Psst, hele grote komkommer op wieltjes kopen?’; zinloos en onzinnig, maar wel de moeite waard. Zeker als je jezelf er op een grote radijsskippybal bij fantaseert.

Nog mooier is het wanneer je het niet fantaseert, maar het echt gebeurd is. Tijdens het EK 2008 naar de Duitse stad Oldenburg afreizen om er in een kroeg, als een stel Zweden verkleed, te supporteren bij Zweden – Spanje, terwijl één vriend juist een rood shirt draagt, een grote plaksnor onder z’n neus heeft hangen en een sombrero op z’n hoofd heeft. Of na de uitschakeling van het Nederlands Elftal op het WK van 2006 zo vanuit de kroeg naar Terschelling afreizen en daar gekleed in een gele poncho de hele dag door de regen rijden op een tandem. Allebei echt gebeurd, zinloos en onzinnig, maar zeker de moeite waard.

Het geldt ook voor het gehele oeuvre van Wim T. Schippers: zinloos, onzinnig maar zeker de moeite waard. Zo liet hij ooit een toneelstuk opvoeren door een stel herdershonden. Een hele schouwburg die kijkt naar wat  blaffende herdershonden. Prachtig. Daarnaast is Wim T. Schippers ook nog eens de stem van Ernie. Alhoewel het natuurlijk valt te betwijfelen of dat zinloos en onzinnig is; kinderen leren veel over het alfabet, getallen en duiven dankzij Ernie. En dat je beter geen banaan in je oor kunt stoppen, dat ook natuurlijk.

Nou ja, hoe het ook zij, Wim, trek je nooit wat aan van mensen die pindakaasvloeren niet snappen, dat zijn maar saaie mensen. Hup Wim!

Vanaf een pindakaasvloer, of met een banaan in je oor; volg ons op Twitter!

Het toneelstuk met honden:

19 reacties op “Pindakaasvloer”