Het is een hele andere tak van sport, maar ik vind sneeuwvoetbal minstens even leuk als gewoon voetbal. Vaak denken de heren scheidsrechters daar anders over en gelasten ze een voetbalwedstrijd af als er sneeuw op het veld ligt. Mensen vinden dat dan terecht, want voetbal zou een zomersport zijn, en sneeuw op het veld is gevaarlijk voor de spelers. Wat een onzin.
Iedereen die dat zegt, is blind voor de romantiek rond een sneeuwwedstrijd. Vanaf het moment dat de vierde man de oranje bal uit het ballennetje opvist tot het moment dat een sneeuwpop na negentig minuten voetbal 22 andere sneeuwpoppen, en daarmee ook de tienduizenden sneeuwpoppen op de tribune, uit hun lijden verlost, is het een schitterend schouwspel.
Alleen die oranje bal al. Het is een instituut. De Oranje Bal. Eigenlijk is het een schande dat zo’n onbelangrijk figuur als de vierde man hem tevoorschijn mag halen. Als de UEFA mannetjes in joggingbroeken met een soort kaarsenaansteker in hun handen op de achterlijn zet, dan kunnen ze toch ook wel een apart iemand aanstellen die zich louter bezighoudt met De Oranje Bal. En dat moet een belangrijk iemand zijn. In Nederland denk ik bijvoorbeeld dat we het Koninklijk Huis ervoor in moeten zetten. Bea die met een gouden schaar sierlijk een netje kapot knipt en De Oranje Bal tevoorschijn haalt. Ik zie het voor me.
De rust van een sneeuwwedstrijd is ook mooi. De stewards gaan dan het gevecht met de elementen aan: met een bezem worden de lijnen weer zichtbaar gemaakt. Fantastisch om te zien, want wat krijg je als je een mannetje met een bezem een kwartier lang in de sneeuw laat rondlopen? Juist. Een echte sneeuwpop. Alleen daarom al vind ik dat stewards in de winter altijd een wortel op hun neus getapet moeten krijgen en een hoge hoed moeten dragen. Je weet maar nooit of het gaat sneeuwen. En blijft het droog, dan is het ook goed; een steward met een hoge hoed op en een wortel op z’n neus geplakt, dat is eigenlijk altijd wel leuk.
Als de lijnen weer zichtbaar zijn, kan de tweede helft beginnen. Het is voor de steward zaak snel even te genieten van z’n werk, want als het een beetje sneeuwt, is er na een minuutje of vijf al niks meer te zien van z’n werk. Het gepruts op het veld gaat gewoon weer door. Want dat is het meestal. Maar ook dat kan er fantastisch uitzien. Een speler die met de bal aan de voet zo tegen de grensrechter opknalt, omdat hij de lijnen niet meer ziet, veel mooier wordt het niet.
Nee, slechts weinig voetballers kunnen goed omgaan met sneeuw. Een begaafde technicus kan op een besneeuwd veld veranderen in een zielig hoopje mens dat angstvallig staande probeert te blijven, terwijl een oranje ding alles doet wat hij niet wil. Slechts één voetballer werd beter in de sneeuw. Arnold Scholten. Niemand zag hem.
Volg ons op Twitter en maak kans op een oranje bal!
Arnold Scholten, de Witte Socrates, die schijnbaar in de jaren ’20 al ergens achter de bar stond:
