Naakt koken, het zou meer moeten gebeuren. Niets zo fijn als een ei bakken in je blote lul. Je voelt je weer even één met de natuur. Zo moeten holbewoners zonder een HEMA in de buurt het vroeger ook ervaren hebben. Alleen jij en het ei…En de pan met anti-aanbaklaag, die handige lange aansteker en de vloeibare bakboter natuurlijk. Heerlijk is het.
Toch kiezen veel mensen ervoor om met een pakje te koken. Hoe vaak zie je niet dat iemand een kipfilet in blokjes staat te snijden terwijl ze zelf als kip verkleed zijn? Of gehaktballen staan te draaien in een blits koeienpak? Ook met pakjes van Honig en Knorr wordt veel gekookt. Het is de redding voor mensen die wel eens iets zogenaamd pittigs gekruid Indiaas willen eten, maar slechts in staat zijn een maatbeker voor de helft te vullen en er een zakje bij in te gooien.
Dat is hoe koken met pakjes werkt namelijk. Een kind kan de was doen, en ondertussen nog iets met behulp van een pakje koken; zo simpel is het. Dat een Italiaan, Indiër, Surinamer of welk land ook maar geschikt is bevonden door de marketingmarketeers om er eten uit een pakje van te maken, zich de ogen uit z’n kop zou schamen wanneer hij zoiets op tafel zou zetten, maakt niet uit. Het lijkt al snel heel wat als het een lekker gek kleurtje heeft en het een beetje vreemd ruikt.
Van de pakjesmaffia moet je er ook altijd wat groente indoen. Dan is het gezond. In negentig van de honderd gevallen hebben de mensen bij Knorr en Honig bedacht dat er champignons en courgettes in moeten. Alsof ze een pact hebben gesloten met alle groentetelers die groentes verbouwen die een C als beginletter hebben. Nu zal dat wel niet, want Chinese kool kom je zelden tegen op de achterkant van een pakje. Maar toch, ik zie ze op het hoofdkantoor van Knorr en Honig wel door middel van een potje Pim Pam Pet bepalen wat er bij zo’n exotisch gerecht voor groente ingeflikkerd kan worden. De draaischijf blijft altijd stilstaan op de C…
De pakjes weten inmiddels ook niet beter meer. Laatst stond ik bij wijze van experiment een knolraap te snijden, die ik niet veel later door de Italiaanse kruidenmix wilde gooien. Heeft het pakje Italiaanse kruidenmix zich verstopt in mijn keukenkastje. Een knolraap, daar had-ie geen zin in. Uiteindelijk vond ik het pakje bibberend terug achter de pepermolen. Totaal in shock. Een knolraap, hoe haalde ik het in m’n hoofd!
Urenlang heb ik op het pakje ingepraat, maar hij had er geen zin in. De kruidenmix bleef er gewoon inzitten toen ik het bij die heerlijk gebakken knolraap wilde gooien. Zwaartekracht of niet; het rode poeder bleef waar het was. Ik had weer wat geleerd: voor een pakje zijn er nog twee dingen belangrijker dan zwaartekracht: de courgette en de champignon. Zonder hen kun je fluiten naar je lekkere ‘Italiaanse’ saus.
Naast een pakjesland is Nederland ook een Twitterland. Volg ons en blijf op de hoogte.