Het dagboek van Sjaak L. Grottenhoofd (deel 41)

Hallo, ik ben Sjaak L. Grottenhoofd. Al 46 jaar een onuitstaanbare vent, waarvan ik er nu alweer 20 getrouwd doorbreng met de eveneens onuitstaanbare Rita. Samen hebben we twee kinderen. Gezinus van 12 en Teun van 16. Teun is een meisje. Vroeger noemden we haar Teuntje; nu is ze 98 kilo, dus dat gaat niet meer. Ondanks haar 98 kilo zit ze – god betere het – op korfbal. Gezinus voetbalt, heeft een bril en wordt gepest. Ik ben woonachtig op Kievitsei 38 te Kerkdriel, waar ik tevens werk als gemeenteambtenaar. De hel op aarde.

Zoals u wellicht al merkt erger ik me voortdurend en klaag ik me een weg door het leven heen. Daarom heeft onuitstaanbaar.nl me gevraagd een dagboek bij te houden. Elke zondag zullen mijn ‘belevenissen’ van de afgelopen week gepubliceerd worden op deze website. Ik hoop dat u er plezier aan beleeft, dan dient mijn verder compleet zinloze leven toch nog ergens toe.

Maandag 22 november

Omdat ik vorige week een voodoo-poppetje van Trudy Pasveer had gemaakt, daar allerlei vreemde strapatsen mee uitgehaald had, en ik Trudy vandaag weer voor het eerst zag, was het een zeer spannende ochtend. Als alles een beetje volgens plan was verlopen, zou er een verbrande, naar ammoniak en andere rommel stinkende, platgeslagen versie van Trudy Pasveer op het gemeentehuis verschijnen deze ochtend. Dat was natuurlijk niet zo. Voodoo, geloof er niks van mensen! Au, au, au. Het voelt nu alsof er iemand met een grote satéprikker in m’n dikke pens zit te prikken…Het zal toch niet?!

Dinsdag 23 november

Ja hoor, het zal wel, zo bleek vandaag. Mijn bijna ex-vrouw Rita heeft ook een poppetje geboetseerd. Eentje met een snor en een dikke pens, dan kunt u wel raden wie dat precies voor moet stellen. Toen ik aanbelde bij het huis waar ik vroeger woonde stond ze op het punt m’n Mini Me in de open haard te gooien. Nog net kon ik m’n kleine zelf redden uit de vuurzee. Helaas raakte ik daarbij wat uit evenwicht en kukelde ik zo met m’n snor in de open haard. Had het alsnog gewerkt. Dat Rita een heks is, wist ik wel een beetje, maar dit…

Woensdag 24 november

Het was ouderdag op de korfbalclub van Teun. Dat hield in dat ik me ’s avonds in m’n strakke sportbroekje moest wurmen om een potje te spelen tegen andere ouders. Het werd een groot succes. Met enige regelmaat beukte ik kleine moedertjes omver; de ene na de andere bal gooide ik op die manier in het rieten mandje. Na zes bloedneuzen veroorzaakt te hebben, greep de voorzitter in en haalde me van het veld; woest was ik. Buiten zinnen heb ik de voorzitter, die overigens Frido Blaasinstrument heet, toen in z’n sleutelbeen gebeten. Dit pikte de zoon van dhr. Blaasinstrument weer niet, Guido Blaasinstrument heet hij, waardoor ik uiteindelijk met twee blauwe ogen, een pijnlijke neus en een korfbalveldverbod voor het leven het sportcomplex verliet. Frido, Guido en ik zouden wel nooit de beste vrienden worden. Wel lastig, want het bleek dat Guido en mijn dochter Teun al twee maanden voorzichtig probeerden tot een amoureuze verhouding te komen. Dit zou wel niet echt helpen, vermoed ik.

Donderdag 25 november

Het voordeel van een blauw oog is dat je er een biefstuk op kan leggen. Ik had twee blauwe ogen; helemaal een feest dus. Omdat ik twee biefstukken ook zo saai vond, heb ik het tweede oog bedekt met een lekker stukje varkenshaas. Tonnie van Bemmelen kwam ’s avonds langs om het vlees gezellig op te eten. Of gezellig, na twee minuten had hij het op en vertrok hij weer. Dat is Tonnie.

Vrijdag 26 november

Ook deze week had ik weer een sessie met psycholoog Henk de Boer. Teddybeer Henk de Boer bleef deze week thuis; hij had syfilis. Opgelopen na een potje onveilig vrijen met Bert van Sesamstraat. Dat was nog een heel gedoe; Ernie was volledig over z’n toeren toen hij het hoorde. Dit kleine knuffelleed besprak ik allemaal niet met psycholoog Henk de Boer. Met hem had ik het weer over de stand van de Yen, het voordeel van een brug tussen het eiland waar Kopenhagen op ligt en het vasteland van Denemarken, digitale fotocamera’s, wilde honden, albino’s, geelzucht, geluidsdragers, hydraulische deuren, oranje boormachines, Herman den Blijker, cornervlaggen, nierstenen, de moeder van Eddy uit Vrienden voor het Leven, de vader van Eddy uit Vrienden voor het Leven, zeepwinkels en slangenleer. Al met al was het een gevarieerde middag.

Zaterdag 27 november

De wedstrijd van het voetbalteam van mijn zoontje was afgelast; er was geen wedstrijdbal, zo luidde de officiële lezing. Tja, ik vind het ook een gek verhaal. Volgens mij proberen ze gewoon een 9-2 nederlaag te voorkomen. Een beetje dom, want als deze wedstrijd ingehaald moet worden, eindigt-ie ook wel weer gewoon in 9-2 voor de tegenstander.

28 reacties op “Het dagboek van Sjaak L. Grottenhoofd (deel 41)”