Eén keer per week parkeert Zwoebe zijn klapstoel in een straat of plein in Groningen en zal hij zijn onomwonden mening geven over de straat of het plein waar hij zich die week heeft opgehouden. Vandaag een straat met de welluidende naam Zuiderkuipen.
Badkuipen kende ik al wel. Evenals boterkuipen. Het zijn handige voorwerpen die je respectievelijk vol kan stoppen met water en boter. Het kan ook wel andersom, als je per se gek wilt doen. En zelfs dan vind ik een badkuip vol met roomboter nog altijd lang niet zo gek als een straat die Zuiderkuipen heet. Ik vind dat een straat gewoon op het woord ‘straat’ moet eindigen. Of anders hooguit op ‘laan’. Eberhard van der Laan, het zou een prima straatnaam zijn.
Zuiderkuipen is dat niet, maar toch belandde ik er laatst. Dat hou je soms niet tegen. Heb ik er maar het beste van gemaakt. Je kunt wel heel neerslachtig gaan doen als je eens in een straat bent waarvan de naam je niet aanstaat, maar daar schiet je niks mee op. Het is niet zo dat burgemeester Rehwinkel er dan meteen komt aangefietst met een paar nieuwe blauwe bordjes en de straat spontaan omdoopt tot de Grote Straatstraat (een uistekende straatnaam voor de nog te bouwen Yahtzeewijk).
Zuiderkuipen dus. Deze straat ligt achter de Groningse kunstacademie. En dat viel te merken. De straat werd, toen ik er op bezoek was tenminste, gekenmerkt door een groot gebouw dat was ingepakt met witte doeken. Hier had een kunstenaar in spé, die blijkbaar erg beïnvloed was door Christo, zich uitgeleefd. Het was mooi om te zien dat enkele huisschilders gebruik maakten van de stellages waarmee de doeken op waren gehangen en het gebouw van een nieuw likje verf voorzagen. Wie nog zegt dat kunst geen nut heeft, moet eens gaan kijken in de Zuiderkuipen.
Naast het gebouw dat was ingepakt en werd geverfd, lag de ingang van een parkeergarage. De parkeergarage zelf lag onder de grond. U vindt in deze column verder dan ook geen informatie over die parkeergarage; ik ga me toch niet verlagen tot het schrijven over ondergrondse parkeergarages! Wat denkt uw wel niet van mij?
Gelukkig stond er naast de ingang van de parkeergarage nog een gebouw: de School voor de Architectuur. Daarover wel informatie. Te weten: het is een bijzonder lelijk gebouw. Dat staat diametraal tegenover wat je van een School voor de Architectuur zou verwachten. Maar echt, veel lelijker gebouwen zult u niet aantreffen in Groningen. Zelfs de afgebrande fabriek van Knol’s Koek oogt mooier. Slechts mensen die van vierkante gebouwen met een grote, zwarte, stalen kooiconstructie eromheen houden, moeten eens een kijkje gaan nemen in de Zuiderkuipen.
Nee, als de mensen die op deze school zitten het voor het zeggen krijgen in Groningen, dan staan mij nog zware tijden te wachten bij het bezoeken van straten en pleinen in Groningen. Wie in zo’n inspiratieloos gebouw les krijgt, zal nooit een gebouw op papier zetten dat ik kan waarderen. Dat durf ik hier wel neer te zetten. Dat las u zojuist.
Deze column verscheen ook op de website stadslichten.nl