Niet zo lang geleden fietste ik op mijn bijna uit elkaar vallende fiets langs een flat. Nou ja, een flat. Het was een gebouw van vier verdiepingen hoog, maar zoiets noem je denk ik toch wel een flat. Een flat dus. Met vier verdiepingen. Op het balkon van die vierde verdieping stond een vent heel driftig een stel half leeggelopen ballonnen lek te prikken.
Een beeld dat mij fascineerde. Zelfs zozeer dat ik minder hard ging fietsen. Wat was die vent daar nou precies aan het doen op z’n balkon? Ballonnen lek prikken à la, maar de agressiviteit waarmee hij te werk ging riep vragen op. Bijvoorbeeld de vraag waarom hij zo agressief ballonnen stond lek te prikken op z’n balkon.
Dat werd duidelijk toen ik wat beter naar het balkon keek. De rij ballonnen aan de balustrade werden vergezeld door een slinger met door de regen vies geworden letters die de woorden Just married spelden. Deze vent was net getrouwd en stond nu de ballonnen die hij misschien nog geen twee weken geleden had opgehangen heel agressief lek te prikken. Logisch. Bij elke ballon dacht hij aan wat anders.
Bij ballon 1 dacht hij aan hun huwelijksreis. Het begin van het einde. Op deze cruise werd direct duidelijk dat het leven van een getrouwde man niet over rozen gaat. Door een zuidwesterstorm varen terwijl je met z’n tweeën in een hutje van 2 bij 2 zit maakt dat wel duidelijk. PANG!
Ballon 2 was voor z’n schoonmoeder die hij, nu ze getrouwd waren, plotseling ‘Mam’ moest noemen. Dat is niet zo erg als het één keer per maand voorkomt, maar nu ze getrouwd waren stond ze ineens elke week op de stoep. Godverdegodver! PANG!
De derde ballon werd lek geprikt bij de gedachte dat hij sinds hun huwelijk niet meer met z’n vrienden in de kroeg was geweest. Dat mocht niet meer. In plaats daarvan zat hij nu elke zaterdagavond naar een SBS familieshow te kijken. PANG!
Ballon 4 was voor de kapper. Hij had gisteren het haar van z’n vrouw gekortwiekt. Schijnt er ook bij te horen als je getrouwd bent. Waarom, had de man aan z’n vrouw gevraagd. Daar kwam niet echt een antwoord op, behalve dan dat hij zich daar niet mee moest bemoeien en of hij die lamp in de hal nu al eens vervangen had. Grrrrrrrrrr. PANG!
Steeds fanatieker stak de man z’n schaar in de nog overgebleven ballonen. Bij de laatste ballonnen zal hij wel hebben gedacht aan wat hem nog allemaal te wachten stond: vervelende kinderen met namen als Duncan en Natasja, danscursussen, in plaats van naar voetbalwedstrijden naar programma’s met huilende mensen kijken, saaie vakanties met een vriendin van z’n vrouw en die onuitstaanbare man van haar…PANG!…..PANG!…..PANG!…..PANG!
Ondertussen fietste ik, terwijl ik naar de ballonnenprikkende pasgetrouwdde man keek, dwars door een bierflesje dat iemand op de straat kapot had gegooid. PANG!