Saskia en Serge zongen het al eens: het zijn de kleine dingen die het doen (beluister dit prachtige nummer onder dit stukje). Toen zij dit zo schitterend zongen hadden ze het over wat men over het algemeen als positieve dingen ervaart. Het krijgen van een ballon was voor Saskia bijvoorbeeld zoiets: ‘….’t was even net als vroeger en je kreeg weer een ballon. Het geeft je leven kleur; er is ineens een beetje zon’.
Andersom werkt het dan natuurlijk ook zo. Waar voor Saskia de zon doorbreekt bij het krijgen van een ballonnetje dat haar leven kleur geeft, verschijnt er bij mij een donderwolk boven m’n hoofd bij het zien van een onuitstaanbaar klein plakkerig geval op een heerlijke sappige appel: het appelstickertje. Ik zou er zo een duet over kunnen zingen met die Serge.
Zwoebe&Serge. Het klinkt niet eens zo vreemd eigenlijk. En dan heet hij nog niet eens echt Serge; in werkelijkheid heet hij Ruud Schaap. Duo Zwoebe&Ruud Schaap. Nog beter. Met zo’n naam kunnen we op elk piratenfestijn terecht. Of anders op een bruiloft. Ik op een keyboard met geluidseffectjes en hij op de accordeon.
Lekker zingen over appelstickertjes. Want daar erger ik me dus aan. Dat je eerst – als vrijwel nagelloos figuur – een halfuur staat te pulken om je vitamines naar binnen te krijgen. Op zo’n manier hoeft het van mij niet meer. Dan trek ik wel gewoon een frikandel uit de muur. Daar zitten nooit stickertjes op. Dus polletiek, doe wat aan die stickertjes, anders vreet ik me kogelrond aan frikandellen! (Zul je zien dat ze ook stickertjes op frikandellen gaan plakken.)
En ik snap het ook niet. Allerlei vragen spoken door m’n hoofd wanneer ik voor zo’n grote bak met bestickerde appeltjes sta. De eerste is natuurlijk ‘Waarom, in godsnaam, waarom?!’ Soms zetten ze het type appel erop. Dat zou dan een reden kunnen zijn; dat de caissière makkelijk kan zien met wat voor appels ze te maken heeft. Maar ja…, dan zou ze toch niet elke keer aan de klant vragen met wat voor soort appels ze te maken heeft. Het blijft dus een raadsel.
Nog gekker is het om vast te stellen dat er mannen zijn die de hele week ’s ochtends naar hun werk gaan met een enorm stickervel en dan de hele dag appels gaan beplakken met kleine stickertjes. Daar kan ik niet bij. Hoe gaat dat ’s zondags aan tafel als de kinderen vragen ‘wie toch die man is die elke zondag het vlees komt snijden?’ Is er dan een voice-over van SIRE die zegt: ‘Dezelfde man die de rest van de week stickertjes op appels plakt’?
Kinderen van een bepaalde leeftijd vragen dan altijd waarom iets zo is. Meestal is het een onuitstaanbare leeftijdsfase, maar in dit geval wil ik die vader weleens een fatsoenlijke uitleg horen geven. Hopen dat die kinderen geen genoegen nemen met een antwoord als: ‘Tsja…, waarom zijn de bananen krom…’ Bananen, daar worden ook al stickertjes opgeplakt trouwens. Godverdomme.
Saskia en Serge