Het dagboek van Sjaak L. Grottenhoofd (deel 9)

Hallo, ik ben Sjaak L. Grottenhoofd. Al 46 jaar een onuitstaanbare vent, waarvan ik er nu alweer 20 getrouwd doorbreng met de eveneens onuitstaanbare Rita. Samen hebben we twee kinderen. Gezinus van 12 en Teun van 16. Teun is een meisje. Vroeger noemden we haar Teuntje; nu is ze 98 kilo, dus dat gaat niet meer. Ondanks haar 98 kilo zit ze – god betere het – op korfbal. Gezinus voetbalt, heeft een bril en wordt gepest. Ik ben woonachtig op Kievitsei 38 te Kerkdriel, waar ik tevens werk als gemeenteambtenaar. De hel op aarde.

 Zoals u wellicht al merkt erger ik me voortdurend en klaag ik me een weg door het leven heen. Daarom heeft onuitstaanbaar.nl me gevraagd een dagboek bij te houden. Elke zondag zullen mijn ‘belevenissen’ van de afgelopen week gepubliceerd worden op deze website. Ik hoop dat u er plezier aan beleeft, dan dient mijn verder compleet zinloze leven toch nog ergens toe.

Maandag 19 april

Het weerzien met Trudy Pasveer, na ons akkefietje van vorige week, was moeizaam. Toen ik haar op haar bureaustoel zag zitten, begreep ik niet dat ik haar vrijdagnacht ook had zien zitten, maar dan op een hele andere manier. Denkend aan haar enorme tepelhoven werd het me zelfs zwart voor de ogen; ik viel flauw. Het moment dat ik weer bijkwam was Trudy me mond-op-mondbeademing aan het geven en stond Tonny van Bemmelen met z’n met curry en mayonaise besmeurde worstenvingertjes de ambulance te bellen. Om van de schrik te bekomen heb ik de rest van de dag vrij genomen. Ter verduidelijking, met de schrik bedoel ik dus niet dat ik ben flauwgevallen, maar dat Trudy voor de tweede keer in een paar dagen haar lippen tegen de mijne heeft gedrukt.

Dinsdag 20 april

Vandaag was de vader van Rita jarig. 89 werd die lul. Tja, daar moeten we dan dus ’s avonds heen. Niks aan te doen. Het mooiste moment was toen hij aan het begin van de avond bijna stikte in een mokkagebakje. Je had die rooie kop van hem moeten zien! Toen Rita en haar zussen hem probeerde te helpen spuugde hij het gebakje zo weer uit, middenin Rita’s gezicht. Ik kwam niet meer bij van het lachen. Met dit beeld in het hoofd ben ik de rest van die verschrikkelijke avond doorgekomen. Vooral toen één van mijn zwagers, Wilco van Gnoddengloed, begon te vertellen over z’n rol als vrijwilliger bij Domino D-day heb ik die rooie kop van m’n schoonvader en het beeld van Rita met een uitgespuugd mokkagebakje in haar gelaat nog menigmaal teruggehaald.       

Woensdag 21 april

Morgen zou het jaarlijkse uitje van de gemeente Maasdriel plaatsvinden. Daarom was het vandaag extra druk. Wat dat ook moge inhouden. Aan die drukte heb ik me overigens op vakkundige wijze onttrokken door de halve dag met een sudoku op de wc te gaan zitten.

Donderdag 22 april

Het jaarlijkse uitje dus. Als altijd gingen we kanoën op de Maas. Een riskante bezigheid; de afgelopen jaren zijn er al ettelijke kano’s onder vrachtschepen terechtgekomen en ook de stroming is verraderlijk. Vorig jaar zijn we nog een gemeentesecretaris en een koffiejuf verloren. Ach ja, het is goed voor het natuurlijk verloop. In het kader van de bezuinigingen hoopten we ook dit jaar weer een paar slachtoffers te kunnen betreuren. Hoogtepunt van het uitje is altijd als die dikke Tonnie van Bemmelen zich in een kano probeert te wurmen. Wie bij hem in de kano moet gaat een roerige dag tegemoet. Zelf had ik het zo uitgekiend dat ik bij stagiaire Wendy in d’r kano terechtkwam. Wat een genot! Ik mocht de hele dag met dat lekkere blonde mokkel varen! Maar Sjaak zou Sjaak niet zijn als het hem weer eens niet mee zou zitten…..onze kano sloeg na tien minuten varen om. En om een lang verhaal kort te maken: Wendy is niet meer. 

Vrijdag 23 april

Uiteraard niet naar het werk gegaan. Even lekker van de situatie gebruik gemaakt en de hele dag met een kleedje over me heen voor de buis gezeten. Alles ging prima tot opeens de ouders van wijlen Wendy voor de deur stonden. Janken dat ze deden. Ze wilden weten hoe dit had kunnen gebeuren, of ik haar niet had kunnen redden en meer van dat soort vervelende vragen. Verpest toch een beetje je vrije dag. Uiteindelijk heb ik ze af kunnen wimpelen door ook een paar traantjes te laten. Die tranen kwamen vrij snel toen ik nog eens terugdacht aan de manege a trois met Trudy Pasveer en Rita.

Zaterdag 24 april

Vandaag de draad weer opgepakt. Als leider van het voetbalteam van Gezinus moest ik acte de presence  geven in Vught, daar speelde D.S.C. Kerkdriel D4 tegen Zwaluw VFC D3. De wedstrijd ging met 9-2 verloren. Het broertje van Wendy bleek in het team van de tegenstander te spelen. Toen ik tijdens de minuut stilte per ongeluk een behoorlijk harde scheet liet was men not amused. Kan ik we wat aan doen dat Rita haar eieren niet altijd even vers zijn?        

24 reacties op “Het dagboek van Sjaak L. Grottenhoofd (deel 9)”