Warenhuizen zijn vaak grote, lelijke gebouwen waar je van alles niks kunt kopen. Het personeel loopt er rond in rare stewardessenpakjes (of stewardessen lopen rond in rare warenhuispakjes; u kiest zelf maar) en het beschikt over zo’n typische warenhuisstem die Greetje van de klantenservice naar kassa 7 kan laten komen omdat Wilma het, vlak voordat ik ging afrekenen, weer eens finaal heeft verneukt.
Opvallend detail is trouwens dat elk warenhuisconcept bedacht is door duo’s of vanuit een door de mens vervaardigd onderkomen voor de honingbij. Ga maar na: Vroom & Dreesmann, Peek & Cloppenburg, C&A en De Bijenkorf.
Zoals u misschien wel merkt ben ik niet direct een groot aanhanger van het concept warenhuis. Toch beland ik er regelmatig, vooral als ik op 4 december nog 17 Sinterklaascadeautjes moet kopen. Om binnen te komen dien je echter wel eerst doodsangsten uit te staan. De binnenkomst geschiedt doorgaans via een draaideur. De deur op zich is het probleem niet. Zoals zo vaak zijn het de mensen die het ‘em doen. Er is namelijk een groep mensen die je direct bij binnenkomst al het leven zuur probeert te maken: de zogenaamde draaideurcriminelen.
De ‘draaideurcrimineel’ is het figuur dat, totaal onverwacht en onnodig, bij je opduikt in het deel van de deur waarin jij lekker staat te draaien. Gevolg is dat je met z’n tweeën in een hokje staat dat duidelijk voor één persoon bedoeld is. Daar sta je dan met zo’n verschrikkelijke ‘draaideurcrimineel’ te gluren naar het lege draaideurdeel achter je.
Dat is namelijk per definitie leeg in zo’n situatie. Een paar seconden lijken op zo’n moment eeuwig te duren. Soms is er nog wel een schuldbewuste blik van je ongewenste passagier, maar vaker staat zo’n onbenul nog tegen je op te rijden ook. Het gaat de ‘draaideurcrimineel’ nooit snel genoeg. Met allerlei tassen vol eerder aangekochte rommel wordt dit nog eens benadrukt: ‘is het de punt van een schoenendoos die daar zo tegen m’n anus drukt of ben je gewoon blij me te zien’. Zoiets.
De beweegredenen van de ‘draaideurcriminelen’ zijn moeilijk te doorgronden, maar ik vermoed dat het ze om tijdwinst te doen is. Stel je voor, net 3 seconden voor ze aan de beurt zijn, koopt iemand anders die laatste vette rookworst. Of dat iemand vlak voor hen het pasfotohokje induikt om daar zo’n pasfoto te maken waar je toch altijd maar voor de helft op staat.
Het zal je gebeuren. Om zulks te voorkomen is hij/zij dus bij mij in de draaideur gestapt. De ‘draaideurcrimineel’ probeert tijd te winnen, terwijl voor mij hetzelfde moment eeuwen lijkt te duren. Het is een gekke wereld. Ondertussen teistert de punt van de schoenendoos ook nog steeds m’n anus.