Wanneer er iemand bij programma´s als Wie is de chef weer eens heel lekker een coquille heeft staan bakken (niet te lang, dan slaat-ie door) is er altijd wel een lul met zo´n bril met brede pootjes en een colbertje over z´n V-hals die heel overdreven zegt dat de inhoud van die schelp smaakte alsof er een engeltje op z´n tong zat te urineren. In plaats van urineren gebruiken ze dan ook nog het woord piesen. Dat klinkt lekker volks ofzo, denk ik.
Sowieso praten de deelnemers aan dat soort programma´s louter in clichés. Ik verdenk ze ervan eens in de zoveel tijd een conferentie te houden – uiteraard met een afsluitend diner, waar alleen maar coquilles, pancetta en andere hippe mediterrane zaken op het menu staan – over welke stomme woorden en uitdrukkingen ze nu weer over ons gaan uitstorten via allerlei tv-programma´s. De laatste tijd komt dus ´Alsof er een engeltje op je tong piest´ veel voorbij. Ik vind dat een rare uitdrukking.
Dat heb ik wel met meer uitdrukkingen, maar deze is echt heel gek. Dat ligt aan de combinatie van een engeltje, pies en een tong. En dat het iets positiefs moet uitdrukken. Dat het als positief wordt geïnterpreteerd ligt denk ik voornamelijk aan het engeltje. Probeer het maar eens met iets anders dan een engeltje.
Allereerst met de man die beweert dat engelen niet bestaan: ´Alsof Ron Brandsteder op je tong piest´. Tja, ik weet het niet hoor, maar dat zou ik toch niet zo snel in verband brengen met eten. Misschien alleen als ik zojuist met m´n witte bruidsjurk aan in een grote bak met tomatensoep gevallen ben tijdens een bepaalde quiz.
Om te voorkomen dat we alleen op Ron Brandsteder afgaan in deze lastige kwestie, zal ik ook nog een ander voorbeeld geven. Ik heb gewoon een willekeurige beroepsgroep gekozen die op een zekere dag je tong eronder zou kunnen piesen. Je weet het niet. Komt-ie: ´Alsof er een aspergeteler op je tong piest´. Is het toch ook niet hè. De positieve connotatie komt echt alleen door het engeltje. Niet door de tong en zeker niet door de pies.
Blijkbaar denkt men dat engeltjespies – in tegenstelling tot alle andere pies van de wereld – lekker smaakt. Een gekke gedachte. Zeker omdat niemand ooit nog engeltjes, laat staan engeltjespies, heeft gezien. Ron B. had immers groot gelijk toen hij zong dat engelen niet bestaan.
Al die Wie is de chef -deelnemers vergelijken de smaaksensatie van dat moment dus met iets wat helemaal niet prettig is en ze nog nooit hebben meegemaakt en sterker nog; ook nooit mee zullen maken.
Op die manier heb ik er ook nog wel een paar: ´Alsof het monster van Loch Ness aan m´n ballen likt´ of, iets anders met ballen: ´Alsof de baard van god m´n ballen kietelt´. En als u geen ballen hebt: ´Alsof de hele Chinese Muur in m´n achterwerk verdwijnt´. Veel leuker toch, zeker voor de beelddenkers onder ons. Het zou fantastisch zijn als zo´n lul aan tafel na het eten van een lekkere chocolademousse opeens begint over de Chinese muur die in z´n achterwerk verdwijnt.
Misschien moet ik eens zo´n conferentie bijwonen waar de semi-hippe losers besluiten over de uitdrukkingen die ze in de toekomst gaan gebruiken. Wellicht krijg ik ze zover één van voornoemde voorbeelden aan hun vocabulaire toe te voegen. Ze zijn er gek genoeg voor.