Nog niet zo lang geleden was het dragen van een bril iets wat men zo lang mogelijk probeerde uit te stellen. In het (nog net) niet bestaande SBS6-programma “de 25 meest gevreesde tekenen van de tand des tijd” zou het dragen van een bril niet ver achter de incontinentieluier en prostaatproblemen hebben gestaan. De afgelopen jaren is er echter iets aan de hand met de bril.
De bril is het zoveelste slachtoffer dat ten prooi is gevallen aan de hippe designers die steeds weer een nieuw opgehipt voorwerp uit hun ook al opgehipte hoge hoed toveren. Ook de bril heeft nu dus niet kunnen ontkomen aan het ‘intelligent design’ van de designjongens en is in een ongewild evolutieproces gestort. In korte tijd heeft ‘ie namelijk dikke zwarte pootjes gekregen in plaats van de bescheiden dunne van voorheen. Het montuur heeft zich van z’n camouflage ontdaan en dient zo opvallend mogelijk te zijn.
De nieuwe bril
Zie hier de ‘nieuwe bril’. Je zou zeggen: zo’n potsierlijk ding wil niemand dragen, maar niets is minder waar. Want, waar de bril juist aan een evolutieproces is begonnen, lijkt een deel van de mensheid kennis gemaakt te hebben met de andere kant van de medaille. De zogenaamde devolutie. Dit houdt in dat je steeds stommere dingen gaat doen en dragen, maar wel net doet alsof het een vooruitgang betreft. De slachtoffers van de devolutie hebben namelijk besloten (lees: van hun vrouw te horen gekregen) dat zo’n nieuwe bril ‘helemaal hun ding is’ en je er bovendien ‘een jongere kop’ van krijgt. Zo krijgt de nieuwe bril dus volop kans zich te nestelen op de hoofden van deze driekwart broeken dragende veertigers.
Compensatie
De ironie van dit alles schuilt in de situatie dat het dragen van een bril normaal gesproken leidt tot betere observaties. Toch staat de gemiddelde drager van de ‘nieuwe bril’ elke ochtend voor de spiegel te hannesen met een scheermesje en houdt hij z’n bril daarna gewoon op. Geen haar op zijn hoofd met terugwijkende haarlijn (de ‘nieuwe bril’ wordt niet zelden gebruikt als compensatiebril) die, wanneer hij zichzelf eens goed in de ogen kijkt, eraan denkt om toch maar weer die goeie ouwe normale bril op te doen. Dit terwijl ze dus letterlijk door de feiten (de potsierlijke bril) op hun neus worden gedrukt.
Onuitstaanbaar
Het enige wat het allemaal nog erger zou kunnen maken is, als ook kalende, immer bewegende, graag aan tv-spelletjes deelnemende, na elke 6 woorden ‘weetjewel’ roepende, fulltime als vriend van Herman of Martin optredende dichters uit Den Haag zo’n bril op hun hoofd zouden zetten. Wellicht moet ik dan, net als Herman, ook maar een enkeltje Hilton boeken. Maar zover zal het toch wel niet komen?
