Milaan-San Remo

Traditiegetrouw is Milaan tegen San Remo de eerste wedstrijd van het klassiekerseizoen. Milaan was in vorm maar ook San Remo had de laatste tijd prima resultaten geboekt. Het beloofde hoe dan ook weer een prima vera te gaan worden.Herbert zat met zijn krullenbol het slechte ijs op Thialf te becommentariëren, dat was fijn, hoefden we ons alleen maar aan Ducrot te ergeren.

Wielrennen is een fijne sport waarin de Italianen uitblinken. Regisseren daarentegen is weer een heel andere tak van sport. Helaas blinken de Italianen hier niet in uit. Ik stel me voor dat het tegenovergestelde van uitblinken inblinken is. De Italianen blinken in regisseren nogal in.

Zo gebeurde het dat op het moment dat er een demarrage plaatsvond door Offredo we op wonderlijke wijze beelden van een Moefti voorgeschoteld kregen. Het moment dat Cavendish gelost werd, toch de matchwinnaar bij de vorige Milaan tegen San Remo, leek dit eruit te zien als een roeier die  werd aangemoedigd door een oude man die in zijn bootje stond. Daarna werd er geschakeld naar de enige cameraman in koers die op moment van schakelen op zijn rug over het asfalt schaafde ,wanhopig beelden schietend van rondvliegend grind en asfalt. Deze fantastische beelden werden afgewisseld door herhalingen van volstrekt willekeurige beelden uit koers van nietsbetekenende acties. Zo zie je maar zo twee maal een groepje renners een recht stuk fietsen. Man, waar zouden we toch zijn zonder herhalingen.

Deze beelden werden door de Italiaanse regie voorzien van teksten. Kop van de Wedstrijd, Peloton, dat soort jargon. Internationaal als ze zijn hadden ze dit Jargon in het Engels laten optekenen door een Italiaan die van het Engels duidelijk geen formaggio had gegeten.

Tel daarbij op Maarten Ducrot die, op het moment dat Ventoso al een minuut lang bloedend in beeld rijdt, plots verbaasd opmerkt, als betrof het een primeur: “Ventoso lijkt te zijn gevallen”, en mijn zaterdag is compleet. De kers op de taart is natuurlijk Mart Smeets die alle plaatsnamen, namen van renners en bergen op Italiaanse wijze ten tonele placht te brengen. Ventoso is ineens Veentóoosooo, de Poggio is de Póoogggiooo, Ducrot is Dùuucrooo en Humberto blijft een lul.

Ook de 101E derby tussen Milaan en San Remo bleek een klassieker te zijn.

7 reacties op “Milaan-San Remo”