U kent hem waarschijnlijk niet, en u heeft ook niet heel erg lang meer de kans kennis met hem te maken: de trompetkraanvogel. Hij is de grootste vogelsoort van Noord-Amerika (1,5 meter hoog, vleugellengte 2,5 meter) en heeft z’n naam te danken aan z’n fabuleuze trompetspel. In tegenstelling tot trompettisten als Louis Armstrong en Miles Davis gebruikt hij daarvoor geen trompet maar een snavel. Hij wordt qua trompetspel dan ook ingedeeld bij het genre van de experimentele jazz.
Wanneer je het positief bekijkt, gaat het zo slecht nog niet met de trompetkraanvogel. Andere trompettisten, zoals de eerder genoemde Louis Armstrong en Miles Davis, zijn allang helemaal uitgestorven, terwijl de trompetkraanvogel nog een zielige poging doet door te breken bij het grote publiek. Dat dit maar moeilijk lukt heeft hij vooral aan zichzelf te danken.
Er werd vroeger namelijk veel gejaagd op de trompetkraanvogel. Hij was een makkelijke prooi. Meneer stond erop buiten in het moeras te oefenen op z’n trompetspel. Het gevolg was dat de jagers hem al van verre hoorden toeteren en het schieten ervan een simpel klusje was. Toen er in 1938 nog maar 14 vogels over waren ging hij eindelijk in op het aanbod gebruik te maken van de oefenruimtes die hem door de Amerikaanse en Canadese regeringen waren toegewezen. Tsja…, artiesten hè, altijd eigenzinnig.
Echt heel veel geholpen heeft dit ook niet, want op dit moment zijn er ongeveer 500 trompetkraanvogels in leven. Ze zijn met name te zien in obscure jazzclubjes in Texas. Daar proberen ze te overwinteren. Niet echt slim, want Texanen houden meer van country. Terwijl de trompetkraanvogel heel treurig in een klein clubje al sigaarrokend en aan whisky nippend staat te trompetteren steelt de banjokraanvogel daar de show in volle stadions en neemt zijn aantal juist hand over hand toe. Hij had natuurlijk naar New Orleans, de bakermat van de jazz, moeten gaan. Maar dat snapt-ie dan weer niet.
Het is een beetje het lot van de trompetkraanvogel. Hij neemt altijd de verkeerde beslissingen. Zo besloot hij ook al eens in Florida te overwinteren. En wat denk je? De halve populatie gestorven tijdens het orkaanseizoen. De rest stond wat sneu tegen de wind in The Last Post te spelen voor hun gestorven makkers. Geen mens die het hoorde.
Door deze treurige geschiedenissen ligt het aantal zelfmoordpogingen onder trompetkraanvogels erg hoog. Het slagingspercentage ligt dan –gelukkig maar – weer heel erg laag. Ook hierin maakt-ie continu de verkeerde keuzes. Om net zoals groot jazzmuzikant Chet Baker, als een ware artiest, op een spectaculaire manier heen te gaan, verkiest de vogel vaak het springen uit het raam van een hotelkamer als manier om uit het leven te stappen. De vogel lijkt hierbij volledig voorbij te gaan aan het feit dat-ie kan vliegen. Elke trein rijdt ‘em zo omver, maar dat snapt-ie dan dus ook weer niet.
Nee, deze domme maar o zo getalenteerde vogel is denk ik geen lang leven meer beschoren. In de marges van de artiestenwereld zal hij nog een paar jaar whisky staan te lurken, sigaren staan te roken en wat door z’n snavel blazen, tot hij op een gegeven moment z’n eigen verhaaltje uitblaast. Zul je zien dat dan opeens iedereen de cd’s van de trompetkraanvogel gaat kopen.